Doorslapen is een thema voor nieuwbakken mama’s. Deze week las ik een artikel op de Belgische nieuwssite ‘De Morgen’: “Niet doorslapen heeft voordelen voor je baby.” Je begrijpt dat ik meteen geboeid was. Wat zijn die voordelen, want ik zie ze eigenlijk niet.
Niet doorslapen is volkomen normaal
In het artikel wordt een professor aangehaald (in zuigenlingenzorg en ontwikkelingspsychologie), Peter Fleming. Hij zegt dat baby’s niet gemaakt zijn om lange perioden te slapen. Het idee dat een baby de hele nacht moet doorslapen is een opvatting van deze tijd en zou geen voordelen hebben. (Behalve dat de ouders lekker kunnen slapen dan….)
We zouden kampen met een ‘slaapobesssie’. Heel veel mensen hebben te maken met slaapproblemen, een burn-out, en een hele hoge werkdruk. Slecht slapen en overdag vermoeid zijn, kunnen we ons niet veroorloven. Het gevolg is dat de verwachtingen over de nachtrust van kinderen compleet onrealistisch zijn, zegt professor Fleming.
In de eerste maanden van je baby’s leven is er geen pijl te trekken op zijn slaappatroon. In de buik slaapt het kindje dankzij melatonine via de placenta (van dat hormoon word je moe), maar uit de buik moet de baby op eigen kracht zo’n slaap- en waakpatroon opbouwen. Van een natuurlijk ingebakken bioritme zou pas na 4 maanden sprake zijn.
Over het algemeen zijn kindjes het liefst wakker en alert tussen zes uur ’s avonds en middernacht omdat ze dan veel aandacht kunnen krijgen van hun ouders, die ’s avonds minder afgeleid (horen te) zijn. “Het is compleet normaal en zinvol, alleen past het niet in de 21ste-eeuwse verwachtingen”, zegt Fleming.
Voordelen van niet doorslapen
Maar wacht even, er zijn ons voordelen beloofd. In het artikel lees ik dat studies uitwijzen dat er een sterke link is tussen een betere ontwikkeling (zeker op vlak van intelligentie) en nachtelijke verzorging. De constantere stroom van voedingsstoffen naar het brein werkt wonderwel voor je kind. En dankzij het nachtbraken wordt die voedingsstroom niet onderbroken voor heel lange tijd. Verder blijkt uit onderzoek dat baby’s die dichtbij hun ouders zijn en van wie de behoeftes dag en nacht bevredigd worden, meer empathie hebben, minder vatbaar zijn voor depressie en beter zijn in zelfregulering. Baby’s langdurig laten huilen, zorgt daarentegen voor onnodig en ongezond veel stress.
Het kost je je eigen nachtrust, maar je helpt wel de ontwikkeling van een gehecht kind dat zich veilig voelt en dat vol vertrouwen kan groeien. Zo kan ‘ie later zelf troost vinden en slapen ook zien als iets heerlijks.
De professor uit het artikel raadt ouders dan ook aan om hun kind dicht bij ze in de buurt te laten slapen. “De gedachte dat een bed delen met je baby verkeerd of abnormaal zou zijn, is gewoon onzin. Ongeveer negentig procent van zuigelingen op deze wereld slaapt zo, en sinds duizenden jaren is het de norm”.
En ja, wanneer je de geschiedenis bekijkt van de mens, zijn kleine kinderen altijd dichtbij hun moeders geweest en overal mee naar toegedragen. Fleming: “Baby’s slapen in een draagdoek wanneer ze daar behoefte aan hebben en worden vanzelf wakker wanneer het moet. Voor ontelbaar veel kinderen op deze wereld is dat vandaag nog steeds het geval. Bij zuigelingen die constant bij hun moeder zijn, is er geen obsessie met doorslapen”.
Lees ook: Argh.. heb jij alle cliches over doorslapen al gehoord?
Enorme druk op ouders om een goede slaper te hebben
Voor hardwerkende ouders is dit erg lastig, staat ook in het artikel. Een gulden middenweg kan altijd, staat er. Door te kiezen voor maximaal contact op momenten dat het wél kan, maak je al heel veel goed. “Samengevat: het probleem ligt niet bij de natuurlijke slaapcyclus van baby’s, maar wel bij de druk die op ouders wordt gelegd om een “goede” slaper te hebben.”
> Vaker verhalen lezen over doorslapen? Lees deze andere blogs over doorslapen en volg Fitte vrouwen op Facebook!
>> Any thoughts? Ik vind vooral de druk op ouders erg herkenbaar. Sinds een tijdje probeer ik te accepteren dat wij nu eenmaal een slechte slaper hebben en dat ik er dus een aantal keer per nacht uitmoet. Zo ben ik elke keer niet zo teleurgesteld. Wat denk jij over dit artikel en de zogenoemde ‘voordelen’?
Op het moment dat je iets accepteert/los laat wordt alles beter 🙂 Logisch ook. Die van ons slaapt heel goed, maar in het begin ook alleen maar bij ons. Dat was even lastig, maar eenmaal bij ons in bed sliepen we alle drie beter 🙂
Het is altijd lastig een balans te zoeken tussen wat je wil (en wat je aan adviezen krijgt) en tussen wat je hart zegt (en je kindje soms vraagt).
Fijn dat ze lekker slaapt nu! Al die adviezen en boeken maken dat je het gevoel hebt dat het anders kan en moet. Van die strijd ben ik heel erg moe en dus zijn we die gestaakt. Nu zijn we alleen nog heel erg moe af en toe omdat we simpelweg te weinig uren maken.
Bij mij ging het pas dagen toen iemand tegen me zei ‘een baby bij je op de kamer laten slapen na 6 maanden moet je niet doen, dat is verwennen’. Zijn we allemaal van ’t padje af ofzo? Vanaf 9 maanden eindelijk mijn gevoel gevolgd, mannetje bij me in bed genomen. Tot 1,5 jaar. Nu een tweede op komst, die mag een warm welkom verwachten met een co-sleeper die al klaar zal staan. En ’s nachts heerlijk een borstvoeding momentje, of twee of drie. We zien het wel. De natuur regelt zichzelf wel 🙂
Wat goed dat je je gevoel bent gaan volgen en daar rust over hebt…! Heerlijk dat je je eigen stijl hebt gevonden. Straks dus twee kindjes op de kamer, gezellig! Wens je een mooie zwangerschap toe.
Wat fijn om dit te lezen en een aantal gelijkgestemden te horen. Ik word er gek van dat mij constant wordt gezegd dat ik onze zoon van 4 maanden aan het verwennen ben. Het is trouwens vooral de oudere generatie (o.a. mijn ouders) die dat zegt. Is dat bij jullie ook zo?
Mijn zoon heeft nog minimaal 1 nachtvoeding (borst) nodig, wat ik volstrekt normaal vind, dat kost me ook weinig energie. Mijn dochter heeft ook tot zeker 7 maanden ’s nachts bij me gedronken. Het enige verschil is dat zij de uren ervoor en erna wel sliep en dat mijn zoon nu vaak ook nog tussendoor wakker wordt en even geruststelling van mij of mijn man nodig heeft. Dat is erg vermoeiend, maar ik kan het nu ook accepteren en liefdevol opbrengen. Als nou maar de mensen om me heen niet zo kritisch reageerden. Inmiddels zeg ik maar gewoon dat hij heerlijk slaapt, dat scheelt een hoop gezeur.
Als een ouder kind of zelfs volwassene huilt, troost je die toch ook? Waarom is het bij een baby dan ineens verwennen. Het lijkt me juist dat je een baby de aandacht geeft waar het om vraagt, omdat die zich nog niet anders kan uiten.
Nou, dit artikel dekt einedlijk eens de lading zoals ik er ook over denk!
Slaapt die van jou al door?? Dat eeeeeeeuwige geneuzel over doorslapen! Pffff Joh, gewoon laten huilen, dan houdt t vanzelf wel op… Slaapt ie bij jullie?? Dan zeker tot ie 6 is! Je verwent hem veel te veel. Hoevaak ik dat wel niet te horen kreeg. Ik heb wat af geploeterd dat eerste jaar als moeder! Telkens me weer laten afleiden door anderen wat er dan wel niet zou moeten gebeuren… Totdat ik er zo zat en moe van was en ik mijn/ons eigen gevoel ben gaan volgen… En het was meteen goed, voor iedereen! Hij wilde gewoon bij ons zijn. Hij sliep bij ons en dronk bij me om de paar uur en sliep daarna meteen verder. Dat hield gewoon vanzelf op. Ik snap dat ouders aan zichzelf willen denken, maar het is niet realistisch. En niet ieder kind is het zelfde. Bij onze andere twee ging het weer heel anders. Maar ik ben er van overtuigd dat als je aan de behoefte van je baby voldoet en je je daar als ouders gewoon bij neerlegt voor de time being dan is meteen de druk eraf en baby s/kinderen voelen dat als geen ander. En dat heeft NIKS met verwennen te maken, maar met gezonde hechting. En ik ben er tevens van overtuigd dat ouders als ze naar hun hart luisteren altijd weten wat het best is voor hun eigen kinderen als ze even hun eigen ik vergeten voor een poosje
En dan nog dit: Wie slaapt er nou in hemelsnaam wèl door??! We hebben geleerd ons om te draaien en verder te slapenof even eruit te gaan of en boek te lezen, maar een baby/kind moet dat nog leren. De basis is dus logisch gezien veilig heel dichtbij papa en mama om vanuit die veilige basis langzaam te leren alleen te slapen.