Wat een aangrijpende foto. Deze verpleegster van de afdeling Neonatologie geeft een baby die net is overleden een laatste knuffel. Hier de tekst die ze bij de foto heeft getypt.

Het gaat om Brittany Denise uit de staat Ohio. Ze werkt op de spoeddienst waar pasgeboren zieke kinderen opgevangen worden en plaatste de tekst op Facebook bij deze foto. Ze kreeg toestemming van de moeder om de foto te delen, als eerbetoon aan haar kleine vechter. “De foto werd genomen nadat hij ons verlaten had. Ik ben een gezegend mens, dat ik bij hem mocht zijn tijdens die laatste momenten. En ik weet dat de andere verpleegsters er hetzelfde over denken.”

“Veel mensen denken dat ik baby’s alleen maar eten geef en in slaap wieg. Af en toe heb ik inderdaad het voorrecht om dat te doen, maar mijn werk houdt zoveel meer in”, zegt Denise. “Ik houd me bezig met baby’s die maanden te vroeg geboren worden en het niet redden zonder moderne geneeskunde. Ze liggen aan de beademing en hebben heftige medicatie nodig om in leven te blijven.”

,,Ik let op ze, verzorg ze, neem bloed af en geef ze hun medicatie. Een vader leer ik hoe hij een schone luier moet geven. Ik leg de baby bij mama op de borst, vaak nog met overal draden en buizen. Soms heeft de moeder het kindje dagen of zelfs weken niet in haar armen kunnen houden.”

I comfort that momma as she watches her tiny fragile baby go through more pokes, prods, and procedures than most of us will ever even know.
I celebrate with parents every milestone: every good blood gas, gram gained, tube removed.
I rejoice in the day parents get to bring their baby home after spending months inside the walls of the NICU.
I witness miracles. I get to see little lives come back and beat insurmountable odds. But sometimes I don’t…

“Ik help baby’s reanimeren wanneer hun hart ermee stopt en hun lichaampje het niet meer aankan. Ik leg ze in de armen van de ouders wanneer ze hun laatste adem uitblazen en wetenschap en geneeskunde er niks meer aan kunnen veranderen. Ik geef familieleden een knuffel als ze de laatste keer de kamer van hun baby verlaten, in de hoop dat mijn woorden troost bieden. Ik huil soms in de auto als ik naar huis rijd, in de douche of als ik in slaap probeer te vallen.”

“Ja, ik ben een NICU-verpleegster, maar mijn werk houdt zoveel meer in.”

Dat heeft ze hierbij laten zien. Hele, hele diepe buiging voor iedereen voor iedereen die werkt met kleine, zieke baby’s.