Terugkijkend op je zwangerschap, kun je nu wel stellen dat je je hier en daar wat hebt laten meeslepen door je hormonen en commercie. Je hebt dan ook twee soorten aanstaande moeders: de ene groep kan relaxen, en de andere kan dat niet.

Ik behoorde absoluut tot die tweede groep. Met twintig weken stond ik op de kinderwagentestbaan (maar eigenlijk wist ik door uitgebreid gegoogle al lang welke ik wilde). Tien weken na de conceptie stond ik braaf te kwispelen op een yogamatje. De benodigde babyspullen verwerkt ik een paar weken later in een excelbestand, die ik daarna heb gecategoriseerd en vervolgens vertaald naar handige to-do’s op mijn telefoon. En – dit is een hormonale – ik kon me niet voorstellen dat ik iets tweedehands zou aanschaffen voor mijn poezelige first born.

Je partners wiegje van zolder

De eerste groep mama’s – zij die kunnen relaxen – hebben het veel beter bekeken. Ze hebben schijt aan zwangerschapsklasjes. Ze tikken voor een prikkie hier een kinderstoel op de kop, daar een kinderwagen en het bedje van hun partner van vroeger is best nog goed genoeg. Die bobbel in het matras zie je haast niet meer als je het hoeslaken lekker strak doet. (Ik heb me haast laten verleiden tot een aerosleepding waardoor het stikgevaar afneemt, daarna vol trots over mijn zelfcontrole het op één na duurste matras afgerekend en er toen voor de zekerheid nog een schrikbarend prijzig dekbedje van microvezels bij aangeschaft én een speciale huisstofmijtwerende matrastijk. Je weet maar nooit tenslotte.).

Speciale babykam

De ene groep moeders weet vermoedelijk allang dat babyproducten onzin zijn. Althans, de door fabrikanten bedachte babyproducten dan. Ze zijn wel handig soms, maar noodzákelijk? De tweede groep komt daar maanden of jaren later achter, als de hormonen een beetje in toom zijn of de ervaring het wint van de planningszucht. Neem een speciale kam voor baby’s. Wie heeft dat ooit bedacht? En waarom gebruiken we zo’n ding massaal? Babyhaartjes zijn zo zacht en glad dat ze noch in, noch uit model kunnen raken. En zelfs als je, gewoon omdat het zo gezellig is, toch heel graag die haren wilt fatsoeneren – waarom dan met een kám? (Het is ons, kammenmoeders, tenslotte allemaal wel eens overkomen dat we per ongeluk de punt van die kam, die toch best zacht is, met net iets meer kracht dan we bedoelden over dat babyschedeltje heen schraapten, dat óók heel zacht is, waarna we vol hysterisch schuldgevoel de baby duizend vieze plakkerige kusjes gaven uit opluchting dat zijn hoofd nog heel was, nietwaar?) En waarom verkopen ze zo’n kam altijd samen met een zachtharige babyhaarborstel, alsof je na het uitvoerige klittenverwijderfestijn ook nog even de haarwortels van die enorme krullenbos wilt verwennen met een oppeppende borstelbeurt?

Grote mensen tandenborstel

Momenteel verdwijnen allerhande zaken in huis op raadselachtige wijze. Soms vind ik mijn sleutelbos terug in de kattenmand of de afstandsbediening in de wasmachine, maar er zijn ook spullen die ik nooit meer terugzie. Vandaag was de babytandenborstel aan de beurt en daarom poetste ik mijn dochters tanden uit pure noodzaak met mijn eigen tandenborstel, gewoon voor één keertje (ok, dat lieg ik. Eigenlijk is ‘ie al sinds eergisteren kwijt). Tot mijn verrassing was het een regelrechte verademing. Het schrobben gaat veel makkelijker met zo’n grote borstelkop. Drie keer heen en weer en je hebt het hele ondergebit onder handen genomen. Het tandenpoetsgevecht duurt daardoor korter en het bedritueel is minder uitputtend. Bij dezen: de babytandenborstel is een onzinproduct. You’re welcome.

Suzanne Janse (28 jaar) is gastblogger voor Fitte vrouwen, werd in 2014 moeder van een dochter en is fervent voorstander van de vuile was buiten hangen.

Foto: Amber Fillerup Clark via Instagram