Wat kun je er tegenop zien: je kindje achterlaten bij een oppas. Je omgeving moedigt je aan: ga eens iets leuks met z’n tweeën doen, wij passen wel op! Maar bij het idee alleen al krijg je een brok in je keel. Help is on the way!
Helemaal als je een kindje hebt met bijvoorbeeld verborgen reflux, een lastig ritme of medische issues is het extra lastig alle zorgen aan iemand anders toe te vertrouwen. Jij bent zelf (als je nog niet werkt) de hele dag bij je baby en volledig op hem of haar ingesteld. Je leert elkaar steeds beter kennen en hebt soms aan een klein huiltje al genoeg om te weten wat er is. En als ‘ie ontroostbaar huilt kan jij hem het beste troosten.
Je eigen leven
Toch is daar die andere kant: je eigen leven. Jezelf! En die is belangrijk, maar pas als jij dat zelf gaat voelen. Laat je dus door niemand aanpraten dat je er ‘nodig eens uit moet.’ Pas wanneer je zelf merkt dat je ernaar verlangt om met vriendinnen een wijntje te drinken, even gaan shoppen of zelfs een weekendje weg met je partner: dan is het tijd om na te denken over oppas. De ene mama mist die kant van haarzelf helemaal niet en is content met hoe het is, de andere mama gaat na een paar weken/maanden verlangen naar tijd voor zichzelf. Wanneer dat komt, is het goed om dat serieus te nemen!
Na 6 weken naar de sportschool
Zelf ging ik na 6 weken voor het eerst even een uurtje weg van mijn baby. Naar de sportschool. Toen dat eenmaal een beetje gewend was, ging dat wel okee. Maar ik vond het erg lastig om weg te zijn, zelfs als mijn man bij hem was. Een goed ritme met hem vinden was erg lastig, dus ik vertrouwde dat niemand anders toe. Ook gaf ik borstvoeding, waardoor weggaan minder aantrekkelijk was qua kolven. Later ging ik ook weer werken en dat vond ik echt heel spannend. Helemaal toen ik toen hij een maand of 4 was op een keer thuiskwam uit mijn werk en een ontroostbare baby in mijn armen kreeg. Dan kan de rest van de dag goed zijn gegaan, maar dit huilende hoopje bevestigt je gevoel: eigenlijk wil je het helemaal niet.
Bye bye hormonen
Inmiddels ben ik een stuk makkelijker met oppas. Met het verdwijnen van de hormonen en het terugvinden van mezelf, kreeg ik ook meer behoefte om weg te gaan. En op avonden en dagen dat wij allebei weg zijn, schakelen we oppas in. Familie, buurmeisje of een nichtje. Hoe je die vindt? Dat nichtje is puur geluk. Ze studeert pedagogiek in Utrecht en is de allerliefste oppas die mijn zoon zich kan wensen. Bovendien ken ik haar al vanaf haar geboorte, dus ik weet hoe ze is. Een fijn buurmeisje is ook gewoon geluk hebben. Ook mijn broer en schoonzus wonen in de buurt. Wij zijn zo ver dat we voor korte uurtjes bijvoorbeeld ’s avonds ook met de Philips Avent babyfoon laten oppassen.
Niet mijn baby, maar die van Els. Zij gebruikt de babyfoon met camera ook!
Babyfoon met camera: yes!
Over deze babyfoon van Philips Avent schreef ik eerder een review, die kun je hier lezen. Het fijne is dat je haarscherp beeld hebt én een verbinding die bij ons tot een paar huizen verderop werkt. Voor mij was het een enorm geruststellend idee dat de oppas een goed beeld had van onze baby en ieder huiltje en iedere beweging kon volgen. Mocht het nodig zijn was ze binnen 20 seconden binnen en kon ze troosten. Op de foto zie je goed het beeld in kleur, maar ook in het donker (infrarood) heb je de babe goed in beeld.
Nu we verhuisd zijn en leuke buren hebben hoop ik dat dit ook een optie is. Voor een incidenteel nachtje logeren vragen wij opa en oma. Ik denk dat het slim is, als je geen familie in de buurt hebt wonen, om vriendinnen te vragen of hun oppas nog een adresje zoekt. Via via werkt het toch het fijnst, is mijn ervaring.
Andere liedjes en andere mensen
Omgekeerd denken: voor mijn zoontje zijn al die oppasdagen een verrijking. Hij is in een andere omgeving, of speelt andere spelletjes, zingt andere liedjes en leert andere mensen vertrouwen. Da’s toch mooi?!
> Had jij moeite met oppas voor je kindje?
Ik vond de eerste keren oppas niet zo moeilijk, maar toen gingen ze naar mijn moeder. En je eigen moeder is vaak toch het fijnst.. Ik maak altijd gewoon een handleiding die ik klaar leg als er iemand komt oppassen, handig om even op terug te lezen mochten er vragen zijn. Maar liefst wel gewoon hier thuis als het ’s avonds is, niet alleen babyfoon maar in persoon. Ben het niet helemaal eens met dat je altijd je eigen tempo moet kiezen met “wat te gaan doen”, want omdat ik het niet deed liep het helemaal niet goed. Tuurlijk moet je je niet bij wijze van een week na de bevalling je huis uit laten jagen maar op den duur is soms een zetje (of geplande date met vriendinnen bv) wel handig of soms nodig zelfs.