10 maanden lang heb ik mijn baby borstvoeding gegeven. Maar dat ging zeker niet vanzelf. In het begin kreeg mijn baby fulltime de fles en dat maakte het voeden daarna extra spannend: ik wilde het zo graag! Lees vandaag mijn verhaal.

Mijn zoon is geboren in het ziekenhuis en al vrij snel daarna naar Neonatologie gegaan met het vermoeden van een infectie aan zijn maagje. Daarvoor moest hij een antibioticakuur van 9 dagen. Nog voordat ik hem zelf had kunnen voeden na de bevalling, werd hij al weggehaald.

In het ‘Handboek borstvoeding’ en in de cursus van La Lache Legue had ik geleerd dat baby’s na de geboorte meteen omhoog kruipen en uit zichzelf gaan drinken. Die van mij niet, die was moe en misselijk. Ik probeerde het wel, ook met hulp van een lactatiekundige in het ziekenhuis, maar hij wilde niet uit de borst drinken.

Ondertussen was ik gaan kolven en dat ging hartstikke goed. Wij konden na een paar dagen naar huis, mijn baby bleef op Neonatologie in het ziekenhuis. In plaats van 24 uur per dag, kon ik hem nu maar heel even zien en vasthouden en proberen te voedden. Elke keer met een andere verpleegkundige erbij, tussen de couveuses en piepende monitoren. Na een paar dagen ben ik gestaakt.

Ik zei: “Nu stop ik met proberen hem te voedden. Ik ga het thuis doen op mijn eigen bed, maar niet meer hier.”

De lactatiekundige wilde nog een afspraak met me te maken op een later moment, maar ik bleef bij mijn standpunt.

Mijn zoon kreeg in het ziekenhuis mijn melk uit een heel basic flesje met een groot gat in de speen waar de melk zo zijn mondje inklokte zonder moeite. Zo’n wegwerpding. Een lieve verpleegkundige raadde mij aan snel zelf een fles aan te schaffen.

Ik vond het erg moeilijk om te kiezen, want welke fles vervangt nou een borst? Welke fles zou de overgang naar de borst straks het minst lastig maken?

Ik weet van vriendinnen dat het voor iedereen een ding is, die fles. Want zelfs al geef je wél volledige borstvoeding in het begin, dan nog is het nodig om vanaf 5 a 6 weken eens per dag een klein beetje te oefenen met de fles. Tenminste, als je wil dat je baby op het kinderdagverblijf, bij de gastouder of bij oma ook uit de fles drinkt, of dat nou gekolfde melk of flesvoeding is.

Wisselen tussen fles en borst

Goed, een fles dus. Wij hebben er twee gebruikt, een speciale borstvoedingsfles waar de melk heel langzaam in de dop stroomde en een fles van Philips Avent (125 cc) met zo’n speciale Natural speen. Je hebt van hen ook nog de Classic lijn, maar juist de Natural voedingsflessen zijn helemaal gericht op het integreren met de borstvoeding. De speen van de fles lijkt ook wel een borst. Er zitten kussentjes in de speen, waardoor het zacht rondom z’n mond voelt en meebeweegt en de Naturel flessen zijn miljoen keer getest op ‘ontluchten’. Ofwel: krampjes-proef. Hoe ik dit allemaal weet? Ik sprak bij Philips Avent laatst een lactatiekundige die me echt alles over deze flessen heeft verteld. Ik kon lekker meepraten uit eigen ervaring.

Hoe ging het uiteindelijk met de borstvoeding?

Ik kan wel huilen als ik terug denk aan dat moment. Op aanraden van de kraamverzorgster thuis (die is trouwens een paar dagen langer gebleven, op kosten van de verzekering.. echt fantastisch) had mijn man al tepelhoedjes gekocht. Ze had al gezien dat mijn tepels niet heel makkelijk waren om uit te drinken. Mijn productie was hartstikke goed, dus dat was geen probleem, the milk was flowing like crazy 😉  Ons zoontje kwam na twee weken thuis uit het ziekenhuis. Eenmaal thuis ben ik op bed gaan liggen, op mijn zij. Een hydrofiele luier eronder, tepelhoedje op mijn borst…. en hij dronk. Zonder problemen.

Met zijn drieën keken we naar het kleine ventje dat intuïtief deed wat hij moest doen: drinken. Bij mij! Na de voeding viel hij als een blok in slaap.

Die dag hebben we 3 voedingen geoefend, allemaal liggend, met de kraamverzorgster erbij. Om 16 uur ’s middags ging ze weg en de rest van de voedingen die avond en nacht zijn allemaal gelukt. Het gaf mij, ondanks de rotstart, zo’n ongelofelijk trots gevoel dat dit wél lukte.

Tepelhoedjes: omdat het moet…

De tepelhoedjes, daar ben ik niet meer vanaf gekomen. 10 maanden lang heb ik daarmee gevoed. Ik had een haat/liefde verhouding met die dingen. Ze zorgden ervoor dat ik kon voedden. Maar het nadeel van het tepelhoedje is dat je altijd een extra handeling hebt (het ding moet er goed opzitten en je moet het niet vergeten mee te nemen!) en dat is vooral bij voeden in het openbaar wel eens vervelend.’

En ja, ik heb heel vaak geprobeerd hem zonder hoedje aan te leggen, maar dat was geen succes. Mijn ‘eigen borst’ snapte hij niet, het plastic van het hoedje wel.

Overigens zeiden de verloskundigen dat mijn baby de borst niet goed zou kunnen leegdrinken met een tepelhoedje. Nooit iets van gemerkt. Toen heb ik het maar geaccepteerd, het was niet anders.

De fles heeft er dus geenszins voor gezorgd dat hij ‘lui’ werd en niet wist hoe hij uit een borst moest drinken. Ook uit de fles drinken bij z’n papa of andere mensen was geen enkel punt, ook later niet. Hij wisselde moeiteloos van de fles naar de borst. Ik ben dolgelukkig dat ik hem al die maanden lang heb mogen voedden. Z’n Philips Avent fles krijgt ‘ie trouwens nog steeds, en nu helemaal.. want ik heb een nieuwe voorraad, zoals je ziet op de foto!

---

Lees ook: hier kolven de Nederlandse vrouwen op hun werk! (op het toilet… in de archiefkast…)

---

>> Wat is jouw verhaal, hoe ging het met wisselen tussen de borst en de fles?