Als vrouw kom je niet ongeschonden uit de strijd. Striae, vel overschot, rimpels, kilo’s teveel. Een prachtig kind in je armen, maar ons lichaam is voorgoed veranderd.
We verschillen allemaal
Ik leerde in de afgelopen jaren als moeder dat het voor ieder persoonlijk een acceptatieproces is. Zo is een vriendin van mij hevig verontwaardigd over haar ene streep striae en heeft de ander haar hele buik vol. Om maar te zwijgen over veranderende borsten, bovenbenen, heupen, een litteken van een of meerdere keizersnedes… en wat niet. Je kan dus niet voor een ander bepalen dat het bij haar wel meevalt.
Met het krijgen van een kindje wordt je lichaam zacht en rond. Volle borsten met melk, een zachte bedbuik waar baby niet snel van af glijdt. Het is allemaal okee. Pas in de maanden daarna wordt duidelijk hoe je herstelt en wat er blijvend veranderd is.
Geen gekloot met olie
Al eerder schreef ik hierover, bijvoorbeeld over hoe ik mijn best deed striae te voorkomen. Deze zwangerschap heb ik (demonstratief?) vrijwel niks gesmeerd. Met in mijn achterhoofd dat het toch niet uitmaakt. Geen liters bio-oil meer. Aangezien ik deze zwangerschap sowieso een stuk liever voor mezelf was, paste dit wel in het plaatje. Dat het gewoon goed was zoals het was. Hieronder zie je mijn buik ongeveer 1 jaar na mijn 1e zwangerschap.
Nieuwe striae
Toen ik dus langzaamaan nieuwe striae kreeg op plekken waar het nog niet zat (meer aan de zijkant van mijn buik en een paar felle strepen op mijn heup) vond ik dat dus ook niet heel erg. Heb er niet wakker van gelegen. Af en toe keek ik in de spiegel en constateerde nieuwe strepen: feit. Liet ik dat zien aan mijn man, die dan ook nog eens enorm lief reageerde en relativeerde. Ook dat het voor hem anders is, hij heeft fysiek niks overgehouden aan de zwangerschap of bevalling. We zijn mijn lijf dankbaar voor wat het heeft gegeven; ons gezin!
Tussen twee garderobes
Dus nu bijna 4 maanden na de bevalling. Er wordt weer gesport en weer een poging gedaan tot goed eten. Ik zweef nog steeds tussen twee garderobes in. Mijn ‘oude’ kleren pas ik nog lang niet allemaal en dus draag ik mijn maat 42 gekochte broeken en shirts helemaal af. Met sporten/rennen heb ik fysiek last van mijn buik die er echt ‘hangt’ en nog niet in z’n oude shape is. Langzaamaan ga ik daar weer naar verlangen!
Zelf merk ik dat ik steeds meer ontroerd kan raken van mamabuiken. Wiebelig, zacht, vlekkerig en streperig: maar wel krachtig en sterk. Brachten nieuw leven! Kijk mooie foto’s van vrouwen die hun buik en boodschap wilden delen, en bekijk de mijne hierboven. No shame!
Een bericht gedeeld door founded by january harshe (@takebackpostpartum) op
>> Hoe ben jij uit de strijd gekomen? Kost het je moeite je lijf te accepteren?
Geef een reactie