Als moeder hebben we allemaal onze prachtige geluksmomenten, maar is het ook bikkelen. Op Mamamaandag lezen we het verhaal van één van ons. Vandaag Bregje, die zich zo af en toe als jonge moeder van Laurens heel kwetsbaar voelt. Als moeder ben je publiek bezit, heeft ze gemerkt. Gelukkig gaat het na een pittige start nu een stuk beter.

>> Bregje Boer, 33 jaar. Moeder van Laurens (mei 2014) en verliefd op Etienne. Twitter: @br3b0 en op Instagram @brebo80.

Wat voor soort moeder ben jij?

Ik vind mezelf tot nu toe een makkelijke moeder. Ik vind het belangrijk dat Laurens zich lekker voelt en dat wij hem alle ruimte kunnen geven om zich te ontwikkelen. Het is nu al een vriendelijk en vrolijk mannetje en we hopen dat hij dit kan blijven. Verder vinden we het belangrijk dat hij respect heeft voor anderen en beleefd is. We geven hem veel rust en regelmaat, maar nemen hem aan de andere kant ook veel mee op pad. Hij is heel sociaal en geniet van alle aandacht die hij krijgt als we bijvoorbeeld door de stad lopen.
Ik vind het belangrijk dat we een goede balans hebben thuis qua werk en privé en ik ben heel blij dat het mogelijk is dat ik 2 dagen werk en daardoor veel tijd heb om met de kleine man door te brengen. Op de dagen dat ik werk kan ik mijn energie steken in en nieuwe energie opdoen door te doen, waardoor ik thuis een leuke moeder en vriendin ben.

Hoe was je zwangerschap?

De eerste 18 weken waren niet zo’n pretje, ik was erg misselijk en dan vooral ’s ochtends en ’s avonds rond etenstijd. Toen de misselijkheid voorbij was heb ik nog een aantal weken extra controles gehad in het ziekenhuis, omdat uit de 20-weken echo naar voren kwam dat Laurens’ hoofdje groter was dan dat van de gemiddelde baby. Na 6 weken ziekenhuis in en uit en een aantal extra onderzoeken en echo’s bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn. De tweede helft van mijn zwangerschap was een stuk relaxter, ik ben tot 34 weken blijven sporten en ging nog zoveel mogelijk op pad om in beweging te blijven. Vanaf 38 weken was ik wel klaar met die dikke buik, kwam ik niet echt meer vooruit en begon het wachten…

Hoe heb jij je zoon op de wereld gezet?

Ik wilde graag thuis bevallen in mijn vertrouwde omgeving. Ik heb eigenlijk niet tegen de bevalling op gezien, zelfs toen de weeën begonnen, 3 dagen na de uitgerekende datum, heb ik nog wat tijdschriften gelezen en alles gegeten waar ik trek in had. Na 35 uur weeën, vanaf het eerste moment om de 5 minuten, schoot het niet op en lukte het Laurens niet om de laatste draai goed te maken. Toen zijn we nog met de auto naar het ziekenhuis gegaan, ik op mijn zij op de achterbank en alle buurvrouwen stonden voor het raam te kijken naar de commotie die zich voor onze voordeur voltrok 😉
Uiteindelijk is Laurens in het ziekenhuis gehaald met de vacuümpomp, omdat zowel hij als ik niet veel energie meer hadden. Wat een intense ervaring en mooi moment om dat kleine glibberige mannetje eindelijk op mijn borst te krijgen.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap?

Ik was mijn buik na een week al kwijt en ben na 2,5 maand weer begonnen met mijn wekelijkse pilatesles. Heerlijk om elke week mijn uurtje te hebben en ik ben daardoor ook weer goed in vorm gekomen. Verder heb ik er niets voor hoeven doen, ik moet eerder opletten dat ik niet teveel afval.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

We blijven elkaar in de gaten houden, regelmatig even checken hoe het gaat en elke avond even rustig samen eten. Één keer per maand samen iets leuks te gaan doen. Als stok achter de deur heb ik in augustus een hele berg theaterkaartjes gekocht, verspreid over het seizoen. Binnenkort gaan we 2 dagen naar Amsterdam en gaat Laurens voor het eerst uit logeren bij mijn ouders. Verder ondernemen we ook apart van elkaar dingen, zodat de ander extra quality time met Laurens heeft én het altijd leuk is om daarna weer thuis te komen na een gezellige avond met vrienden.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind?

Omdat de borstvoeding niet echt aan mij besteed was, ben ik vrij snel overgestapt op flesvoeding. Een paar weken geleden zijn we begonnen met de eerste hapjes en ik maak ze zoveel mogelijk zelf. Enerzijds omdat de hoeveelheden die Laurens eet nu nog heel klein zijn en ik dan steeds halve potjes weg moet gooien, anderzijds omdat ik dan weet dat het vers is. Als hij straks groter wordt laten we hem ook zoveel mogelijk met ons mee-eten. En als hij net zo’n lekkerbek is als zijn ouders, komt dat helemaal goed!

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Ja en nee. Het onbezorgde is er wel vanaf, door de pittige start die we hebben gehad. Toen Laurens bijna 4 weken was belandde hij met een urineweginfectie in het ziekenhuis, waar hij 2 weken moest blijven voor een antibioticakuur. Ik was voor de ziekenhuisopname net een beetje op de been en begon mijn draai te vinden, toen alles weer als een kaartenhuis in elkaar stortte. Tijdens de ziekenhuisopname heb ik geregeld paniekaanvallen gehad en neigde ik naar een depressie. De angst dat er iets ergs gebeurt met ons kleine mannetje overheerste behoorlijk. Met steun van Etienne, familie, vrienden en een paar gesprekken met een therapeut ben ik er weer bovenop gekomen, maar dit heeft wel een paar maanden geduurd. Oh en ik ben veel sneller emotioneel: van reclames tot programma’s met een emotionele lading zoals Hello Goodbye en ‘Kleine baby’s, grote zorg’, de sluizen gaan open! Aan de andere kant ben ik nog steeds de Bregje die graag dingen onderneemt, vrijwilligerswerk doet, met vriendinnen afspreekt en zich wil ontwikkelen op werkgebied, dus daar ga ik ook gewoon mee door.

Daarover doorgaand: wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Laurens is nu nog klein, maar soms vind ik het lastig waar de grens ligt tussen vertroetelen en teveel verwennen. Ik ga vooral op mijn gevoel af en overleg veel met Etienne. Voor de toekomst lijkt het me lastig om een weg te vinden met telefoon, televisie en ander multimediaal entertainment en om niet teveel stil te staan bij de enorme verantwoordelijkheid om hem als een leuk, sociaal en gelukkig mens in de maatschappij te zetten. Gezien de eerste maanden blijft de angst altijd wel op de loer liggen en ik wil dat niet op hem over laten slaan.

Is er iets wat je nu als moeder doet, waarvan je van te voren had gedacht: zo ga ik NOOIT worden?

Ik dacht dat ik me niks zou aantrekken van wat anderen vinden, maar jeetje, wat voel ik me soms kwetsbaar! Bijvoorbeeld als Laurens net heel hard begint te huilen als ik een bekende tegenkom en ik daar helemaal nerveus van word. Dan baal ik echt dat ik me zo laat beïnvloeden. Dit geldt ook voor het feit dat je een soort publiek bezit lijkt te worden als je een kindje krijgt. Stond ik laatst met een huilende Laurens die moe was, vraagt een bekende: “Heeft ie wel gegeten?” Dan zou ik weleens mondig genoeg willen zijn om te zeggen: “Nee, al 3 dagen niet, zou dat het probleem zijn?” Verder riepen we altijd heel hard dat hij echt niet met telefoon en tablet zou gaan spelen, maar ik verwacht dat we daar toch wel op terug gaan komen, omdat het bij deze tijd hoort, goed is voor zijn ontwikkeling en soms ook erg handig kan zijn om je handen even vrij te hebben 😉
Verder betrapte ik mezelf er weleens op dat ik vooral in de eerste maanden maar al te graag over zwangerschap, bevalling en kraamtijd praatte, al wordt dat met het afnemen van de hormonen steeds minder 😉

Zijn er dingen die je anders doet dan je eigen ouders?

Dat is nu nog lastig om te zeggen, tijd zal uitwijzen op welke vlakken ik heel veel op mijn moeder lijk en op welke vlakken ik dingen anders wil doen. Groot verschil is wel dat Etienne ook een hele actieve rol heeft, mijn moeder zat vroeger vaak met 3 kinderen alleen thuis, omdat mijn vader lange dagen maakte op zijn werk. Etienne is elke dag tussen 5 en 6 thuis en brengt en haalt Laurens ook vaker op de creche.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Tijdens mijn zwangerschap ging ik elke week zwemmen en met een aantal moeders heb ik nog veel contact. We hebben een whatsapp groep en dat is erg handig om ervaringen uit te wisselen of om vragen te stellen.Daarnaast heb ik veel aan de ervaring van mijn schoonzusje, moeder en vriendinnen die al kinderen hebben.
Ik volg Shirley Visser van Styleguide.nl en mommytobe.nl al een tijdje en heb veel respect voor de manier waarop zij haar eigen bedrijf combineert met een bijna-dreumes en hoe ze omgaat met de vaak onzinnige kritiek van bloglezers. Daar heb je dat publiek bezit-gedoe weer 😉 Verder haal ik inspiratie uit het doorzettingsvermogen van @ellenngng en de grappige uitspraken van haar dochter, de humor en baby-voorpret van kersverse mama @suuz_ last but not least ben ik gek op het blog, de tweets en foto’s van de dames van Fantasticmoms.nl

>> Meer verhalen en ervaringen van moeders lezen? Leer hierrr alle Mamamaandagen terug!