Cora heeft een puberzoon met autisme en is al 20 jaar samen met haar man. Voor haar zoon heeft ze alles over, maar nu hij zich begint af te zetten wordt het af en toe knap lastig. Lees vandaag de ervaringen van Cora.

Cora is 43 jaar en getrouwd met Ronald. Ze heeft een puberzoon van 14. Haar twitteraccount is @Coralyne9.

Wat voor soort moeder ben jij? Waar sta je voor?

Dat is een moeilijke vraag! Ik ben zorgzaam, verzorgend, sociaal, bezorgd en betrokken. Maar ook trots! En een gevoelsmens! Onze zoon heeft een vorm van autisme (PddNos en DCD, dat is een motorische stoornis) dus ik heb altijd veel extra gedaan voor hem. Zo deden we therapie, was er extra begeleiding op school, ging ik mee op schoolreisjes en activiteiten, zwemlessen, en begeleid ik hem met huiswerk.

Hoe heb jij je zoon op de wereld gezet?

De zwangerschap was prima. De eerste maand ben ik heel ziek geweest, daarna ging het wel. Ik ben bevallen met een spoedkeizersnede, terwijl ik al in het ziekenhuis lag. De geboorte werd opgewekt en uiteindelijk bleek dat hij niet normaal zou kunnen komen, want het hoofdje paste niet… Heb veel te lang moeten tobben. De hele bevalling heeft uiteindelijk van woensdagochtend tot vrijdagochtend geduurd.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap?

Dat ging eigenlijk vanzelf. Ik heb borstvoeding gegeven en het was erg druk in het begin. We hadden weinig slaap en ik ging veel wandelen, want dan huilde hij niet.

Ben je bewust bezig met de voeding van je zoon?

Ik ben altijd erg bewust met voeding bezig. Hij heeft borstvoeding gehad maar het werd op een gegeven moment een drama voor ons allebei. Toen heb ik ook heel bewust de keuze gemaakt om te stoppen. Ik maakte zelf fruithapjes en warm eten maar nam af en toe ook een potje voor het gemak. Ik maak er niet zo’n groot probleem van en probeer hem wel bewust te maken dat hij een keus heeft. We eten vrijwel altijd gezond. Voor mijn zoon is het nu toch wat lastiger nu hij pubert… die zak chips wil hij toch echt als hij een film zit te kijken!

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Het onbezorgde is er af. Je realiseert je dat je niet meer alleen voor jezelf moet zorgen maar verantwoordelijk bent voor je zoon. Zéker als ze klein zijn. Nu hij 14 is wordt dat steeds wat minder.

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Waarover gaat dat bij jou?

Moet zeggen dat het bij mij erg meevalt. Heb na zijn geboorte 6 maanden thuis gezeten. Toen ben ik 2 dagen gaan werken, hij was bij een prima oppas. Nu werk ik bijna fulltime, op gunstige tijden dus ben in de middag thuis omdat ik heel vroeg start. We kunnen wel gewoon ontbijten samen omdat ik pas weg ga als hij ook naar school is.

Wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Consequent zijn en blijven. Toen onze zoon nog kleiner was was het gemakkelijker. Ik gaf de grenzen aan en dat ging goed. Nu hij ouder wordt wordt het lastiger, hij geeft ook meer tegengas en heeft zijn eigen mening en wil soms gewoon overal lekker tegenin gaan. Dan is een goed gesprek soms even nodig, meestal gaat het daarna ook wel weer goed.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Ik lees graag tweets en blogs van andere moeders met kinderen met autisme. In het verleden had ik veel contact met school en een therapeute en uiteraard volgde ik die adviezen op. Toch merk ik dat ik vooral mijn eigen gevoel volg!

>> Reageren op Cora kan hieronder! Ze leest de reacties mee.