Jonge mama Danielle heeft twee zoontjes. Van de eerste was ze al 30 weken onderweg toen ze erachter kwam dat ze zwanger was! Lees vandaag hoe ze dat ervaren heeft.

Ik ben Danielle Oude Velthuis, ben 21 jaar jong en mama van 2 mooie jongens, Gino van 3,5 (17-07-2011) en Finley van 8 maand (7-6-2014). Sinds maart 2008 ben ik samen met mijn vriend Robbert.

Wat voor soort moeder ben jij? Waar sta je voor?

Ik doe wat goed voelt en zorg dat het altijd gezellig is. Bij ons thuis mag en kan een heleboel, maar er gelden ook zeker regels. Hiermee hoop ik dat onze kindjes later met een fijn gevoel terug kijken op de tijd dat ze thuis woonden net als ik nu ook doe op de tijd bij mijn ouders thuis.

Hoe waren je zwangerschappen?

Gino was voor ons een hele grote verrassing, maar enorm welkom! Ik was al 30 week zwanger toen we er achter kwamen. Ik ging naar de dokter met vage buikklachten en na onderzoek bleek ik dus gewoon zwanger te zijn. Overigens door de pil heen. Heb helemaal niks gemerkt. Waarschijnlijk ook omdat ik er van uit ging dat ik niet zwanger kon zijn. Ook werd ik gewoon ongesteld, maar dat kwam natuurlijk door de pil die ik nog gewoon slikte. Ik heb wel 1 of 2 keer overgegeven maar toen was ik echt ziek, dus dat kwam niet eens duidelijk van de zwangerschap. Ik had na de ontdekking dus nog maar 10 week te gaan, en deze heb ik prima doorstaan. Het enige dat me tegen stond was dat het de laatste 2 weken enorm warm was en hij besloot nog lekker tot 41+ te blijven zitten.
Bij Finley heb ik ook een geweldige zwangerschap gehad geen last van kwaaltjes alleen de laatste weken werden wat zwaarder want met een peuter van bijna 3 is een dutje doen in de middag er niet meer bij. Al met al mag ik zeker spreken van heerlijke zwangerschappen.

Hoe heb jij je kinderen op de wereld gezet?

Mijn vliezen braken op donderdag avond. In het ziekenhuis kreeg ik de keus: of naar huis om af te wachten (met grote kans dat ik die nacht terug kon komen omdat het begonnen was) of gewoon blijven. Mijn gevoel zei: we blijven in het ziekenhuis. Daar heb ik geen spijt van gehad. Ik kreeg rugweeën waardoor het slapen onmogelijk werd, maar helaas zette de ontsluiting niet door dus werd het nog maar gewoon even afwachten. Toen ik op zaterdagavond nog niet meer dan 2 cm ontsluiting had werd er gezegd dat als er morgen ochtend niet meer cm’s bij gekomen waren ik zou worden ingeleid vanwege de langdurig gebroken vliezen. Omdat ik om 7u de volgende ochtend dan ingeleid zo worden mocht Robbert blijven slapen. Op het moment dat wij ons omdraaiden bleken mijn vliezen verder te scheuren en begon gelukkig uit zichzelf de bevalling. Deze bevalling was enorm zwaar en kon het niet af zonder medicatie dus heb het met een morfine pompje een poos vol kunnen houden. Maar helaas kon Gino niet geboren worden zonder knip en vacuümpomp. Op zondag om 14.56 is hij geboren en hij was maar liefst 9.5 pond, waar ze niet op gerekend hadden (ook niet zo gek dat het en zware bevalling was).

Daarom kon het haast niet anders dan dat mijn 2e bevalling zeker makkelijker zou gaan dan de 1e. Op zaterdag zou ik gestript worden omdat ik er eigenlijk wel klaar mee was. Robbert had nog nachtdienst gehad en kwam thuis om 7u die ochtend, ik zei: het kan best zijn dat het nu begonnen is, maar ga maar slapen. Het doet nog geen pijn dan kan jij nog een beetje rusten, als ik het niet meer trek maak ik je wakker.
Om 10u kwamen de weeën, die nog heel goed op te vangen waren om de 4min. Ik had de verloskundige gebeld, die kwam binnen een uurtje even kijken. Voor de zekerheid maakte ik Robbert wakker. Maar goed ook, want ik bleek al 6cm ontsluiting te hebben en mochten dus richting het ziekenhuis (kraamhotel bij ziekenhuis). Daar aangekomen bleek ik al 8cm te hebben maar de weeën zetten nog niet echt door. Ik dacht: het is vast fijn even in bad te gaan. Het was heerlijk ik had helemaal geen pijn meer en hier heb ik dan ook zeker 2uur in gelegen maar ondertussen constateerde de verloskundige dat ik al 10cm had en mn vliezen nog niet gebroken waren en ik ook geen persdrang had. Doordat ze mijn vliezen ging breken kwamen we er achter dat hij in het vruchtwater had gepoept en ik dus uit bad moest en richting de verlosafdeling van het ziekenhuis. Hier kreeg ik weeënopwekkers en toen ging het gelukkig snel. Om 16.00 was ik op de verlosafdeling en om 17.52 is Finley geboren, ook weer een grote man van 8.5 pond maar deze keer wisten we dat hij wel wat groter zou zijn.
En toch trots dat ik het deze keer zonder medicatie of knip heb gedaan.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap? Hoe deed je dat? Heb je bijvoorbeeld gesport?

Na de zwangerschap van Gino is er een heleboel snel af gegaan binnen een week moest ik nog maar 3kg. Vond het eigenlijk wel prima en heb er niet te veel aan gedaan. Gewoon fitness en groepslessen maar niet perse omdat ik het er nog af wilde hebben.
Bij Finley was ik niet heel veel aangekomen en is alles er dus ook al weer af. Omdat dit hoogstwaarschijnlijk mijn laatste zwangerschap was, wil ik eigenlijk nog wel wat extra er af hebben. De motivatie en tijd daarvoor kan ik nog niet helemaal vinden. Overigens zal mijn buik de oude nooit meer worden. Mijn buik groeide bij de eerste zwangerschap enorm snel. Daardoor is er toch echt wel wat vel gaan hangen, helaas.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Ik moet eerlijk zeggend dat we eigenlijk meer moeten doen met z’n tweetjes, mijn vriend werkt onregelmatig en ik werk om zijn werktijden heen dus als we een dag of middag samen vrij zijn is het al snel dat we iets met z’n viertjes gaan doen en niet echt met z’n tweeën. Maar we hebben het nog ontzettend leuk met elkaar dus dat zit wel goed.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind?

Ik heb Gino ongeveer anderhalf jaar borstvoeding gegeven, hier genoten wij allebei enorm van. Toen hij zelf niet meer wilde ben ik gestopt. Bij Finley was mijn idee ook zo lang mogelijk borstvoeding geven, helaas werd ik eind november geopereerd. Hierdoor kon ik hem een week niet zelf voeden. Dit deed mijn productie zo naar beneden kelderen, dat ik toen heb gezegd: ik stop er nu mee. Met kolven werd het niet beter. En toch heb ik nog wel 6 maand borstvoeding geven, waar ik best trots op ben. Alle hapjes maak ik zelf tenzij we ergens heen gaan dan komt het af en toe voor dat we een potje mee nemen. Ik voed ze niet suikervrij op maar natuurlijk wel met mate.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Toen ik was bevallen van Gino ben ik enorm veranderd, ik was nog jong en dan ben je in 1 klap volwassen. En dat moet ook. Maar dit is zeker positief geweest.

Wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Tja, dat is dan toch wel consequent zijn, soms is het wel heel lastig. En daardoor weet Gino dat hij bij mama ook meer voor elkaar zal krijgen dan bij papa, wat toch op deze leeftijd wel heel lastig is. En ik vind het zorgen voor 2 kindjes af en toe best wel zwaar, helemaal met een peuter die dan graag alle aandacht wil als je net even met de kleinste bezig bent.

Wat is jouw grote vreugde als moeder?

Absoluut de onvoorwaardelijke liefde die je krijgt van je gezin en die je hebt voor je gezin. Hoe je kan genieten van de kleine dingen en van alle nieuwe dingen die ze leren en doen.

>> Je reactie op Danielle kan je hieronder kwijt!
>> Geef ondertussen Fitte vrouwen een dikke vette like op Facebook en lees vaker ervaringen van mama’s. Dat zou ik geweldig vinden! Doe dat door hierrrrrr te klikken en op ‘vind ik leuk’ te klikken. Thanks!