Elke maandag mogen wij mama’s ongegeneerd over onze kinderen praten. Vandaag lees je Heleen, moeder van Jelte van 14 maanden, over wie ze waakt als een leeuwin! Het hele ‘ontzwangeren’ vond ze nogal heftig. Niet alleen qua gewicht, maar ook het dealen met het moederschap.

Heleen is 27 jaar, mama van Jelte van bijna 14 maanden en getrouwd met Marco.

Wat voor soort moeder ben jij?

Ik merk tot mijn eigen spijt soms dat ik een voorzichtige moeder ben, ik zie overal gevaren! Als ik struikelgevaar zie, sta ik al achter hem om hem op te vangen. En ik hoor mezelf de hele dag:”voorzichtig! Pas op.” zeggen. Dat is niet goed, ik ben me er ook bewust van, maar ik kom er nog niet vanaf.
Qua opvoeding is mijn inspiratie het natuurlijk ouderschap, hoewel ik sommige aspecten van natuurlijk ouderschap wel links heb laten liggen (zoals draagdoeken). Ik heb Jelte nooit laten huilen, ik kon ook boos worden als mensen (vooral de vorige generatie) dat aanraden. Ik geloof niet dat baby’s huilen zonder reden. Huilen betekent heus niet altijd honger of pijn maar wel dat er iets is waardoor ze zich niet lekker voelen of moeite hebben om in slaap te komen. En ik geloof dat de geborgenheid die je een kind als baby kunt bieden, een goed basis is voor later. Daarnaast knuffel ik veel met hem, nemen we uitgebreid de tijd om hem in bed te leggen en speel ik veel met hem samen op de grond. Ik ken mensen die al op zijn leeftijd met een strafbankje zijn begonnen of het kind op de gang zetten, maar ik sta daar (nog) niet achter. Verder slaapt hij ook (noodgedwongen) nog steeds bij ons op de slaapkamer maar ik waak er wel voor dat hij niet bij ons in bed slaapt. Ook belangrijk voor ons is dat Jelte opgroeit met respect voor andermans spullen, geloofsovertuigingen en voor oudere mensen, dus zodra hij wat ouder wordt, zal hij echt ‘u’ moeten zeggen tegen opa en oma bijvoorbeeld.

Hoe was je zwangerschap?

Mijn zwangerschap was heftig! Qua lichamelijke ongemakken had ik het tot een maand of 7 nog redelijk goed. Toen ik bijna met verlof ging, werd het zwaar: veel harde buiken en pijn in mijn voeten. Maar vooral de hormonale veranderingen vond ik heftig! Bij een week of 9 heb ik zitten huilen omdat ik het zo lief vond dat kinderen sinterklaascadeautjes voor kinderen verzamelden en eigenlijk de hele zwangerschap door ben ik heel emotioneel geweest. Eigenlijk ook tot ver na de bevalling.

Hoe heb jij je zoon op de wereld gezet?

Ik ben bij 41,4 weken ingeleid in het ziekenhuis. Ik vond dat een bizarre ervaring omdat je met lege maxi-cosi naar binnen loopt, wetende dat je met baby weer weggaat. Het is heel snel gegaan, 4,5 uur, maar ik vond het zeker goed te doen. Op het moment dat ik voor het eerst dacht: “deze weeën vind ik écht niet leuk meer”, had ik al volledige ontsluiting. Daarna heb ik de turbo aangezet en zo hard geperst dat ik over heel mijn gezicht en hals bloeduitstortingen had.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap?

Tja. Ik ben 33 !! kilo aangekomen in mijn zwangerschap. En echt, oprecht, niet omdat ik zo ontzettend ben gaan bunkeren. Ik ben nu, 14 maanden verder, 25 kilo kwijt. Ik had gehoopt (en geloofde in het sprookje) dat tijdens de borstvoedingsperiode de kilo’s er af zouden vliegen, maar juist dat eerste half jaar ben ik niet afgevallen. Pas daarna gingen de kilo’s er langzaamaan af. Ik ben nu wel aan het kijken om te gaan sporten, maar ik vind de combi werk en kind al pittig! Op de dagen dat ik niet werk, ga ik wel altijd even een stuk met hem lopen. Dat is voor ons allebei goed. Ik merk ook dat die 33 kilo een enorme wissel hebben getrokken op mijn lichaam en ik merk daar ook nog steeds de ongemakken van. Bijvoorbeeld striae maar ook pijn in mijn voeten. Ik was niet fit toen ik zwanger werd, en ik moet bekennen dat mijn superfitte schoonzusje toch veel beter door zo’n zwanger- en ontzwangerperiode komt.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Mijn schoonzus zei ooit: “Je bent samen eigenaar van het bedrijf dat een gezin is” en dat klopt wel. Logischerswijs gaan alle gesprekken opeens direct of indirect over het kind. Wij gaan nog wel met enige regelmaat een avondje naar de bios en op zondagen is het juist leuk om met z’n drieën wat te kunnen ondermemen. Bovendien gaan we ook juist alleen naar onze vrienden of vriendinnen. Elkaar die vrijheid gunnen is essentieel.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind?

Ik heb zo lang mogelijk borstvoeding gegeven, maar op een gegeven moment werden Jelte en ik samen ziek en had ik van de ene op andere dag geen druppel voeding meer. Ik heb daar heel erg om gehuild, vond het verschrikkelijk, maar de vrijheid die het me opeens gaf, ben ik later wel gaan waarderen.
Ik probeer verder alle hapjes vers te maken, maar eerlijk gezegd lukt dat vaak niet. Marco is vaak laat thuis en dan heeft Jelte allang gegeten. Een keer of 3 in de week, krijgt Jelte dus nog steeds een potje. Ik heb me daar in het begin heel schuldig om gevoeld maar een collega zei ooit heel wijs: “Als je je groente te lang kookt of je vlees in te veel boter bakt, heb je een ongezonder hapje dan die van Olvarit.” Sindsdien laat ik het los, ik doe mijn kind echt niet tekort.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Enorm! Ik ben gevoeliger maar ook assertiever. Ernstige zaken op het nieuws komen veel harder binnen dan vroeger, vooral als er kinderen betrokken bij zijn. Maar ik bijt ook meer van me af en ik bewaak Jelte’s belangen als een leeuwin. Andere mensen zeggen dat ik begripvoller en meer benaderbaar ben geworden sinds mijn kind. Dat is meer omdat ik het nu begrijp als parttime werkende moeders zeggen dat ze moe zijn. Vroeger dacht ik: “Joh, zeur niet, je werkt maar 16 uur.” Nu besef ik pas dat ze fulltime werken + die 16 uur.

Wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Echt opvoeden ga je pas doen vanaf ongeveer een maand of 10 als een kind echt een eigen willetje krijgt. Dus ik ben geen enorme ervaringsexpert. Maar ik merk nu al: consequent zijn is wel een issue, na twintig keer toch blijven opstaan om hem ergens vandaan te trekken ipv het oogluikend toe te staan. Ik merk dat het steeds moeilijker wordt om hem af te leiden, ik zie nu al het koppige van zijn vader in hem terug. En er is ook wel eens een stevig scheldwoord uit mijn mond komen rollen bij het corrigeren, ik schrok daarvan.

Zijn er dingen die je anders doet dan je eigen ouders?

Mijn moeder is een stuk makkelijker dan ik: ze nam haar kinderen overal mee naartoe, ze kon er ook met gemak vier tegelijk aan. Nog steeds trouwens. Ik merk dat wij een mannetje hebben die houd van structuur en rust, dus ik ben daar veel minder makkelijk in. Na een verjaardag bijvoorbeeld, is hij vaak van slag. Hoe klein dat hij is, hij is dan gewoon echt een beetje sacherijnig, zelfs na een lange nacht slapen. Verder zijn Marco en ik streng gelovig opgevoed en Jelte wordt dat niet, dat zal een enorm verschil maken. Ik wil hem alle ruimte geven om eigen keuzes te maken en hem geen ideeën opleggen. Al snap ik mijn ouders wel hoor, die willen toch alleen maar het beste voor hun kinderen.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Ik haal mijn inspiratie meer uit gesprekken met collega’s, vrienden en familie over het ouderschap. Ik kijk vaak de goede dingen af. En bij sommige voorbeelden denk ik dan:”zo gaan we het dus niet doen.”

>> Meer ervaringen van moeders lezen? Lindsay, Linda, Annechien, Marrielle, Suzanne, Marit, Josan en Thirza gingen Heleen voor.

>> Herken je dingen die Heleen zegt? Laat het hieronder weten.