Linda is mama van twee en staat ook ingeschreven met haar man als pleeggezin. Ze is fulltime thuis en heeft onlangs besloten haar levensstijl aan te passen: ze wil een stuk gezonder gaan leven. Lees haar ervaringen vandaag!

Ik ben sinds september 2011 getrouwd met Ruben, we hebben samen twee kinderen. Een zoon van (bijna) 1 en een dochter van 2,5.

Blog; www.mamaliefde.nl instagram & facebook mamaliefde, twitter mamaliefde_

Wat voor soort moeder ben jij? Waar sta je voor?

Als achtergrond heb ik een studie pedagogiek. Hierdoor maak ik met het betrekking tot het ouderschap zeer bewuste keuzes. Het is een stukje beroepsdeformatie om er wat meer over na te denken. Natuurlijk ben ik ook maar een mens, en worden er na een slapeloze nacht ook wel minder pedagogisch verantwoorde oplossingen gehanteerd. Mij spreekt het natuurlijk ouderschap; dat wil onder andere zeggen het dragen van je kindje, niet laten huilen en rooming-in heel erg aan.

Er kan en mag veel hier in huis. Leren doe je in onze ogen door te ontdekken en opnieuw te proberen. Natuurlijk zijn er wel grenzen. Gedrag zoals schoppen en slaan of bewust iets kapot maken wordt niet getolereerd. We doen regelmatig mee met de ontdekkingen. Zo ben ik heel erg fan van sensopatisch spel waarbij er met vormeloze producten zoals scheerschuim of gekleurde rijst gespeeld wordt. Dan speel ik zelf mee.

We gaan graag er op uit; op vakantie gaan doet het altijd erg goed. Maar een dagje weg is ook erg leuk. Dat kan dan naar een pretpark zijn of een bezoekje aan een museum. Beide kinderen zijn als baby al in een museum geweest. Wel houden we er rekening mee dat deze interessant zijn en ze aan dingen mogen ‘zitten’. Natuurlijk maken we ook gewoon wandelingen in het bos of brengen we een bezoekje aan het mamacafe om samen te spelen.

Verder vind ik het belangrijk dat de kinderen sociaal zijn naar anderen. Als we ergens binnenkomen moeten ze even gedag zeggen. Een ‘hoi’ en handje opsteken is dan al genoeg. Daarna mogen ze lekker spelen. Bij oma en opa weggaan geven ze eerst even een kusje. Nu onze oudste een peuter is gaat ze ook naar de peuterspeelzaal; een goede voorbereiding voor als ze straks naar school gaat. We proberen hierin ook het goede voorbeeld te geven door vrijwilligerswerk te doen en beschikbaar te zijn als pleeggezin voor crisispleegzorg.

Hoe waren je zwangerschappen?

De eerste zwangerschap verliep in het begin niet zo lekker. Ik had last van een bloeddruk die erg onregelmatig was waardoor ik snel flauw viel. Hierdoor ook een tijdje in de ziektewet gezeten. Later ging dat een stuk beter met de gebruikelijke vermoeidheid na. Het was niet fijn om hoog zomer zwanger te zijn. De tweede zwangerschap ging een stuk relaxter. Gelukkig maar, want op dat moment liepen er hier in huis twee kinderen rond. Gelukkig ging een maand voor de uitgerekende datum het pleegkind weer terug naar zijn eigen moeder.

Hoe heb jij je kinderen op de wereld gezet?

Beide kinderen zijn hier in huis bevallen met een thuisbevalling. De eerste vrij vlot, toen de verloskundige voor de eerste controle kwam had ik al 9,5 cm ontsluiting. De kraamverzorgster was precies op tijd om te kunnen assisteren. Na afloop helaas toch een bezoekje aan het ziekenhuis gebracht om gehecht te worden. Gelukkig onder volledige narcose dus voelde er niets van, maar moesten wel een nachtje blijven.
Bij de tweede braken de vliezen als eerste en heeft het wat langer geduurd. Halverwege de nacht kwamen toch de weeën op gang en vrij vlot ook. Gelijk dus de verloskundige moeten bellen. Dit zette echter niet snel door, mogelijk door het opzien tegen de afschuwelijke persweeën van de vorige keer. Uiteindelijk was het de verloskundige die opeens het hoofdje zag toen ik aan het rondlopen was. Moest dus heel snel gaan liggen.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap? Hoe deed je dat? Heb je bijvoorbeeld gesport?

Tijdens de zwangerschappen heb ik veel minder gegeten dan normaal. Die baby in de buik zorgde ervoor dat er niet meer ruimte was. Gelukkig kwam het er niet uit, maar was wel blij met alles wat er in ging. Dit heeft er voor gezorgd dat ik beide zwangerschappen ben afgevallen. De tweede zelfs nog meer dan de eerste. De eerste paar maanden bleef dit redelijk stabiel. Maar daarna kwam het er weer aan, en rap ook.

Daarom ben ik nu begonnen met het Kick-Start programma van Ninjamoeder. In het verleden heb ik meerdere pogingen gedaan om meer te bewegen of te letten op wat ik eet. Dit programma combineert dit met elkaar en je levensstijl. Gedurende een maand ontvang je iedere dag een mail met tips. Iedere week een mail met op maat gemaakte work-outs die je gewoon in de woonkamer of de tuin kan doen met je kinderen erbij. Geen moeilijk doen met oppas etc. Het meeste helpt misschien nog wel het feit dat we in een besloten facebook groep elkaar kunnen motiveren. Complimentjes geven als iets goed ging of ‘aanmoedigen’ als je een dipdagje hebt gehad. Het grote voordeel is dat dit programma niet draait om het zo snel mogelijk van je zwangerschapskilo’s af te komen. Maar een goede verandering in je levensstijl zodat je hier ook op de lange termijn profijt van hebt.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Dat is misschien nog wel een aandachtspuntje. Het belangrijkste is dat we elkaar los laten. We hebben een hele grote gemeenschappelijke deler; of twee eigenlijk. Namelijk de kinderen. Maar ook eigen werk, hobby’s en interesses. Door elkaar vrij te laten en tijd te gunnen om daaraan te besteden. En oprechte interesse tonen in de hobby van de ander. Communicatie is daarbij erg belangrijk. Iedere avond praten we wel even met elkaar de dag door. Zo kan ik ook beter in slaap vallen, zonder van alles dat nog rondzoemt. Het samen afspreken enzo, dat komt wel. Voorlopig zijn we al blij als we een avond op de bank kunnen ploffen. Vaak doen we er dan iets lekkers bij (mag een dag per week van mezelf vrij zijn in wat ik eet), laptops en telefoons aan de kant en dan gewoon even helemaal niets.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kinderen? Wat zijn jou ideeën hierover?

Ja, ik ben heel bewust bezig met de voeding van de kinderen. Als baby hebben beide kinderen borstvoeding gekregen zolang dat ging. Bij de eerste liep dat snel terug toen ik ging werken en niet mocht kolven op het werk, ongeacht de wetgeving. Bij de tweede veranderde het toen hij na zes maanden toch echt wel aan de bijvoeding moest. Van een gezonde newborn baby was hij toch wel erg afgevallen en gezondheid gaat boven alles.

Daarna overgestapt op de vaste voeding. Onze dochter is echt een rapley kindje. Met vier maanden sabbelde ze al aan een wortel. Hierbij ging het voor ons niet om het binnenkrijgen maar het kennismaken met de groenten. En dan het liefste in de meest natuurlijke vorm. De rest volgde ook vrij snel. In het begin heb ik een avond in de keuken gestaan om voor een maand lang babyvoeding te maken. Daarna at ze gewoon met de pot mee. Dan kookte ik zonder zout, kruiden en ingrediënten die ze niet mocht. Maakte een apart bordje dat kon afkoelen en bracht het dan verder op smaak. Onze zoon heeft moeite met rapley, alleen rijstewafels en harde producten zoals koekjes houdt hij vast en kan hij eten. De rest laat hij vallen. Hij heeft ook een tijdje lang gepureerd gegeten, omdat hij iedere keer zich verslikte. Over het algemeen wat wij aten aangepast. Maar we hadden ook een voorraadje potjes in huis. Is wel zo makkelijk. Gelukkig kan hij nu redelijk met ons mee-eten en hoeven we het alleen nog maar fijn te snijden. Zelf eten zit er echter nog steeds niet in.
De kinderen krijgen van alles; dus ook een handje chips, een zoet koekje maar eten net zo lief een appeltje of suikervrije speltkoekjes. We vinden het belangrijk dat ze alles leren eten. We zorgen er wel voor dat er niet teveel suiker binnen komt, maar vermijden gaat ons te ver.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Ja, ik ben veel rustiger geworden. In het begin bracht ik veel tijd door buitenshuis; ik deed twee voltijd studies, had een bijbaantje en deed heel veel vrijwilligerswerk. Een dagje niets was een uitzondering. Nu ben ik steeds meer veranderd in een huismus. Ik vind het prima als ik niet verder hoef te gaan dan de supermarkt op de hoek.
Mijn sociale kring is ook veranderd. Er zijn een aantal goede vrienden die ik af en toe zie, maar dan weer verder ga als vanouds. Veel hebben echter nog geen kinderen. Dat maakt het soms wel lastig. Daarentegen ga ik wel actief naar initiatieven zoals het mamacafe.

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Dat herken je vast. Waarover gaat dat bij jou?

Ohja, met enige regelmaat. Als ik bijvoorbeeld een koekje geef om te sussen omdat ik op dat moment niet de tijd heb (of maak) om aandacht te geven. Of als ik een puberende peuter een half uur eerder op bed leg onder het mom van bedtijd. De televisie gebruik als handige oppas. Moeders zijn ook maar mensen.

Daarover doorgaand: wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Ik vind het soms erg lastig dat ze continu aandacht vragen. Dat gebeurd ook altijd tegelijk. Als je de een bezig bent met fruithapje geven wil de ander het liefst daartussen nog op schoot. Of als de een huilt moet de ander dat overstemmen. Het is stiekem best wel uitputtend dat moederschap en de hele dag met de kinderen doorbrengen (ik ben thuisblijfmoeder). Dus als een vriend dan gaat verhuizen vind ik het helemaal niet erg om de zorg een dagje aan manlief over te laten en er zelf uit te gaan. Regelmatig kruip ik ook achter de laptop om te bloggen, dat is echt een me-momentje.

Is er iets wat je nu als moeder doet, waarvan je van te voren had gedacht: zo ga ik NOOIT worden?

Ja, ik had vroeger wel eens kleding aan die we van anderen hadden gekregen. Zeker op de middelbare school schaamde ik me daar wel eens voor. Dat zouden mijn kinderen nooit doen. Drie keer raden waar ik de meeste kleding voor hun scoor… Ik vind het anders zo zonde van het geld, ze groeien er zo uit en mogen er nu van mij lekker in spelen. Als ze tijdens een wandeling een plas zien en daar midden in gaan zitten trek ik hooguit mijn schouders op. Daar hebben ze het bij de peuterspeelzaal wel eens moeilijk mee, daar heeft ze nu geleerd dat ze niet in de plassen mag stampen…

Zijn er dingen die je anders doet dan je eigen ouders?

Ik denk dat ik meer durf los te laten dan mijn moeder. Natuurlijk ben je als moeder heel erg vatbaar voor kritiek van anderen. Zeker als het gaat om het moederschap. Maar onder andere vanwege mijn studie, scoutingachtergrond en doordat we beschikbaar zijn als pleeggezin gaan mensen er al snel van uit dat we goede opvoeders zijn. Daar moet ik zelf dan wel eens om lachen. Daarom krijg ik over het algemeen snel te horen wat mensen vinden dat we goed doen in plaats van andersom. Daar staat wel tegenover dat als iemand ‘kritiek’ heeft, zoals dat er gepraat wordt als ik mijn baby een flesje geef in plaats van de borst dat toch wel hard aankomt.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Ik lees erg graag de blogs van de Fantastic Moms; zij snijden regelmatig precaire onderwerpen aan maar brengen dat met humor zodat niemand zich aangevallen voelt. Dat vind ik altijd erg knap. Mama anders heeft ook een tijdje actief geblogd, zij is ook fan van het natuurlijk ouderschap en dat lees ik graag. Op Moodkids komen er regelmatig lekkere recepten, Diy’s of opvoedkundige stukjes voorbij die ik ook graag lees.
Op twitter volg ik graag de accounts van shirleyvisser; een mama die de leuke dingen maar ook twijfels en onzekerheden deelt. Er zijn ook een aantal besloten accounts die ik graag volg. Dianavanerwijk plaatst regelmatig grappige en herkenbare twitter columns en schrijft ook leuke blogjes. Mijndochterenik is ook erg leuk om te volgen. Zij is onlangs verhuist naar Zwitserland en dat levert onder andere mooie plaatjes op.
Zonder instagram zou ik ook niet meer kunnen. De foto’s van mamavanjente, joyfromjoyce en inaflowaroundtheworld zijn altijd erg leuk om te zien. Vooral veel babyspam, maar ook creatieve ideetjes, lekkere recepten en meer.
Offline lees ik niet zo heel erg veel meer. In het begin wel veel gehad aan het boek Oei ik Groei. Of de herkenbare verhalen van Daphne Deckers en Brigitte Kaandorp.

>> Je reactie op Linda kan je hieronder kwijt!