Marjolein is zwanger haar tweede kindje en mama van een peuter. Zwanger zijn absoluut niet aan haar besteed, maar bevallen gaat haar wel goed af. Lees hoe ze geniet van op stap gaan met haar zoon, van haar werk en maar ook hoe ze het lastig blijft vinden hem bij een oppas achter te laten.

Marjolein Olsthoorn-Kemperman (36) is mama van Ole (wordt 3 jaar op 3 januari), 18 weken zwanger van de tweede, verliefd op en getrouwd met Johan Olsthoorn. Twitter en instagram account: kleinmarjolein

Wat voor soort moeder ben jij?

Ik vrees dat ik best een strenge moeder ben. Papa is een stuk gemakkelijker en dus merk je dat af en toe Ole meer aan papa hangt. Ik ben van de regelmaat en structuur en helaas vind ik het moeilijk om los te laten. Dat zit in allerlei dingen; personen laten oppassen bijvoorbeeld. Ik moet echt een goed gevoel hebben bij iemand om Ole daar zomaar achter te laten. Of in elk geval vertrouwen hebben in het feit dat de oppassers het trachten in mijn gedachtegoed te doen, of er even bij me naar vragen.
Ik hoop ook dat ik een leuke moeder ben, want ik combineer niet voor niks mijn leuke baan met twee dagen thuis zijn. We gaan elke week naar de peutergym en gelukkig vindt Ole het ook leuk om naar een marktje of een cafétje te gaan (om een fristi te drinken). Ole is nu op een geweldig leuke leeftijd dat samen met hem zo gemakkelijk is. Hij kan zelf lopen en vooral aangeven wat hij wil en ik kan hem dingen uitleggen die hij dan begrijpt, zó fijn! Samen grapjes maken of zijn verhalen vind ik zo leuk!

Hoe zijn je zwangerschappen?

Zwanger zijn is aan mij niet besteed, ik vond/vind het vreselijk! Natuurlijk heb ik ook wel dat speciale gevoel dat ik het zo bijzonder vind dat er een mensje in mij groeit, maar verder ben ik zwanger, omdat we graag een kindje willen. Bij Ole was ik tot zes maanden toe misselijk, met spugen alles erop en eraan. Daarbij kreeg ik CTS (carpaal tunnel syndroom) en peesontstekingen in mijn duimen (onder invloed van vocht vast houden en hormonen) en liep ik halverwege de zwangerschap met speciale spalken en kon ik mijn handen nauwelijks gebruiken. Ook kreeg ik een speciale injectie in mijn duimpees (één hand tegelijk), waardoor je eerst 3 dagen vergaat van de pijn en daarna je hand weer enigszins kunt gebruiken. Ik kreeg zelfs een assistent op mijn werk om mijn mails voor mij te tikken!

De ontstekingen zijn tijdelijk iets minder geworden, maar kwamen na het stoppen met borstvoeding weer net zo hard terug. Zat ik dan met een kleine baby van 5,5 maand die ik met pijn en moeite kon tillen. Mijn zwangerschap van nu verloopt nog niet heel anders. Weer ben ik vanaf het begin misselijk en moest ik spugen. Ik voel ook mijn handen al weer opkomen, maar ben er beter op bedacht. Ik heb wel het gevoel dat alles uitvergroot is, vooral het misselijk zijn, maar misschien komt dat omdat je ook een peuter hebt rond lopen. Ik ben in elk geval nog steeds sneller moe, en ga graag mee een middagdutje doen als de kleine die nog wil doen, of ’s avonds op tijd naar bed.

Hoe heb jij je eerste zoon op de wereld gezet?

Daarnaast heb ik dan denk ik erg geluk gehad met mijn bevalling. Mijn eerste wee begon twee-en-een-halve week te vroeg om 01.47 uur en hoewel ik die wel meteen moest weg puffen heb ik Johan nog 1,5 uur laten slapen. Denkend dat ik niet wist wat me te wachten stond en ik dit misschien nog wel zo’n 12 uur zo vol moest gaan houden, moest ik hem toch wakker gaan maken omdat ik nog wel kon timen wanneer de weeën begonnen, maar niet meer hoe lang ze aanhielden. Vanaf dat moment had ik een weeenstorm en wachtte ik vol ongeduld tot eindelijk de verloskundige kwam. Het was de bedoeling in het ziekenhuis te bevallen, maar toen de verloskundige checkte, had ik al 9 cm ontsluiting en moest ze rennen naar de auto om al haar spulletjes op tijd te halen. De kraamzorg heeft het niet meer op tijd gered! Ik weet nog dat ik tussen de weeën door mijn man instructies gaf waar hij emmers en de kleertjes moest pakken. Om 5.15, na een kwartier persen (met naderhand te veel hechtingen door de knip waarom ik zelf verzocht) was onze Ole er! Achteraf vond ik het wel fijn om in mijn eigen douche flauw vallen 😉 om daarna in mijn eigen schone bedje te kunnen kruipen.
Op de achtste kraamdag moest ik helaas alsnog het ziekenhuis in met enorme buikpijnen, hoge koorts en een baarmoederontsteking. Gelukkig mochten zowel Ole als Johan bij mij in het ziekenhuis verblijven, omdat ik borstvoeding gaf. Het was na de kraamperiode en dan gaan ze er in het ziekenhuis vanuit gaan dat je dan alles zelf wel kunt, maar had nog wel hulp nodig. Wat voelde ik mij beroerd! Na vijf dagen antibiotica mochten we gelukkig weer naar huis…
Ik ga er nu stiekem van uit dat ik deze baby ook thuis ter wereld zal brengen, in een misschien nog snellere tijd, hoewel de intentie er weer is om naar het ziekenhuis te gaan. Je kunt er maar op bedacht zijn dat het anders zal gaan dan je in eerste instantie denkt. 😉

Kwam je weer op gewicht na je eerste zwangerschap?

Op de derde dag na de bevalling probeerde ik één van mijn normale spijkerbroeken weer eens, en die paste! Ik had het vermoeden dat het door het geven van borstvoeding kwam, maar ik denk ook dat ik een behoorlijk jasje heb uitgedaan door de baarmoederontsteking. Ik vond het wel heerlijk om na 6 weken weer wat te kunnen gaan joggen! Ik weet niet meer precies wanneer, maar gelukkig heb ik het turnen ook weer opgepakt. Na het stoppen met de borstvoeding leek ik wel weer meer aan te komen. Ik heb (onbewust) geen weegschaal; ik merk aan mijn kleding wel of hoe ik me voel of ik mijzelf te dik vind. Maar ik denk dat ik weer aan kwam, omdat ik zo blij was dat ik na de zwangerschap eindelijk weer met plezier kon eten.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Johan en ik zijn relatief nog maar kort bij elkaar (nu 4,5 jaar), dus ik ben nog steeds stapelgek op hem! Wel zijn we heel andere types. Dat is fijn, want het houdt ons in balans, maar zorgt ook voor wrijving, omdat we bijvoorbeeld niet overal goed samen over kunnen praten. De miskraam die ik voor deze bevalling had en het proberen opnieuw zwanger te worden zorgde wel voor enige spanning daardoor.
Misschien (omdat ik vind dat we niet zo ruim in onze oppassen zitten) plannen we iets te weinig uitstapjes samen, maar gelukkig vinden we het ook heerlijk om samen thuis op de bank te hangen voor een goede krimi of Wie is de Mol?. We doen veel leuke dingen met onze vriendengroep (inclusief kinderen) en laten elkaar vrij om onze eigen dingen te doen. Nu haal ik veel voldoening uit mijn werk en is Johan er als ik weer eens voor werk in het buitenland ben. Daar tegenover staat dat Johan dan wat meer avonden sport in de reguliere weken. We houden allebei van concerten, helaas alleen niet van dezelfde muziek, dus dat doen we afzonderlijk van elkaar. Als gezin gaan we bijvoorbeeld wel naar Parkpop en vindt Ole dat net zo leuk als wij!
Wat we wel elk jaar plannen is De Parade. Hoewel Johan het uitzinnig duur vindt en de stille disco stom, genieten we daar enorm van en worden we elk jaar weer opnieuw een beetje verliefd!

Ben je bewust bezig met de voeding van je zoon?

We zijn heel gelukkig met onze goede eter! Daarin lijkt hij erg op zijn vader; een alles eter. Hij eet gewoon met de pot mee. We eten van huis uit denk ik best gezond. Maar zijn geen enorme health freaks. Ik ben niet moeilijk met een snoepje (vast omdat ik daar zelf ook zo van houd), maar chips heeft hij bijvoorbeeld al weken niet meer op, omdat we dat zelf niet zo vaak overdag eten.
Ik ben bewust begonnen met borstvoeding, hoewel ik dat een enorm karwei vond. Ik probeer me er nu nog beter op voor te bereiden zodat het me bij deze baby wat makkelijker af gaat. Daarna kookte ik los voor Ole een potje zonder zout, maar wel vaak gewoon hetzelfde als wat wij aten. Op mijn vrije dagen maakte ik altijd vers fruit tot een papje of smoothie, terwijl ik zelf geen hap fruit eet, omdat ik het zo’n gedoe vind. Ole is gek op pasta’s en rijstgerechten en neemt vaak liever een mandarijn of druiven dan een koekje. Wat hij echt niet lust/graag eet is slagroom. Wel is hij gek op milkshakes en ijsjes, maar met patatjes doe je hem nu weer echt geen plezier.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

In het begin was ik erg onzeker over van alles. Ademt de baby wel goed, is het normaal dat er dit of dat gebeurd? Toen dat hele prille eraf was, word je als ouder een stuk zekerder. Zeker als je ziet dat je kind het gewoon goed doet. En al was ik al een verantwoordelijk mens, ik voel me nu nóg verantwoordelijker en bezorgder! Soms vond ik het wel lastig om tijd voor mijzelf ‘op te eisen’. Dat had ik vooral in het begin. Daarna kwam meer het besef; we hebben samen een gezin.

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Waarover gaat dat bij jou?

Als ik in het buitenland ben voor werk voel ik me schuldig. Schuldig tegenover Johan dat hij het de hele week alleen op moet knappen en schuldig tegenover Ole dat ik er niet ben. Hoewel die een superweek met papa heeft.
Maar dan denk ik nog; het is voor werk. Het is een soort ‘moeten’ dat ik er niet ben. Aan de andere kant; hoe vaak krijg je de kans op een superweek in New York of Milaan?
Nóg schuldiger voel ik me als ik in een weekend een dag zelf op pad ben, of een oppas moet regelen omdat ik iets leuks wil doen. Dat komt dus ook niet zo vaak voor. Alleen als ik Ole bij Johan achter kan laten. Af en toe denk ik ook wel aan straks als de baby er is, dat Ole dan onze aandacht moet delen. Dan kan ik dat best sneu vinden, hoewel hij nu vol plezier over de baby praat!

Daarover doorgaand: wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Vooral als ik moe ben, of het gaat niet zoals ik wil, om dan consequent te blijven.
En de juiste beslissingen te nemen. Bijvoorbeeld haal ik hem van zijn huidige, bekende kdv af, omdat ik het beleid er niet goed vind, of laat ik hem er voor dat laatste jaar en ga ik alleen op zoek voor de baby naar een nieuwe opvang? En welke moet dat dan worden? Dan de knoop doorhakken als je hét nog niet gevonden hebt, vind ik moeilijk, terwijl ik absoluut geen twijfelaar ben.

Zijn er dingen die je anders doet dan je eigen ouders?

Ik hoop nog bewuster ‘los te laten’. Zodat er voor mijn kinderen straks voldoende ruimte is voor hun eigen mening. En ik hoop ze wat positiever en zekerder in het leven te kunnen laten staan.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Ik ben qua twitter en instagram vooral een kijker. Naar mooie plaatjes, of om online te shoppen! 🙂 @huisvanmijn voor heel mooie plaatjes, @nininoes en @_dailyapple_ voor mooie plaatjes van hun kindjes, onder andere @littleladybugsnl, @sloppopnl, @tinycottons, @devries1972 en @7enrocks voor leuke kleertjes. Met vriendinnen met kinderen in dezelfde leeftijdscategorie als Ole hebben we het heel vaak over hoe we het doen en wat we van het moederschap vinden. Zo hebben we steun aan elkaar en kunnen we gezellig alles delen. 🙂

>> De smaak te pakken en andere Mamamaandagen eens terug lezen? Dat kan hierrr

>> Je reactie voor Marjolein kan je hieronder plaatsen!