Odile is een jonge, alleenstaande moeder met een veel te lief blond zoontje van bijna één. Naast dat ze hem alleen opvoedt, studeert ze ook nog aan de universiteit. Hoe ze dat allemaal volhoudt, vandaag in de Mamamaandag.

Odile van Gomommygo!

Ik ben Odile, 24 jaar oud en ik ben een alleenstaande moeder. Mijn zoontje heet Maxim en hij is 11 maanden oud. Ik studeer sociologie aan Erasmus Universiteit en heb op dit moment (eigenlijk vanaf mijn zwangerschap) geen relatie. Ik maak bewust de keuze op mijn blog niet teveel uit te wijden over de vader van Maxim, omwille van mijn zoontje. De relatie met de vader van Maxim was 1 week uit, toen ik erachter kwam dat ik 6/7 weken zwanger was. Het is uitgegaan omdat het niet lekker liep. Hij is verder niet meer betrokken.

Odile is hier online te vinden: blog, Facebook, Twitter en Instagram.

Wat voor soort moeder ben jij?

Dat is een lastige. Voor en tijdens je zwangerschap heb je allerlei ideeën over het moederschap. Uitspraken zoals: “Dit ga ik dus ECHT anders doen dan mijn ouders” of “Ik ga niet bij ieder huiltje naar mijn kind toe” zijn dan ook regelmatig uit mijn mond gekomen.
Ik ben denk ik een lieve, jonge moeder die haar best doet haar zoontje alles te geven wat hij nodig heeft. Niet zozeer op materialistisch vlak, want ik let er bijvoorbeeld erg op dat mijn kind niet teveel verwend wordt. Nu heeft hij daar nog geen besef van, maar zodra hij het een beetje gaat snappen ga ik daar heel erg op letten. Wat ik het belangrijkste vind, is dat mijn zoontje weet dat ik ontzettend veel van hem hou, ondanks dat mijn zwangerschap niet gepland was. Ik ben er trouwens nog niet uit of ik dat laatste aan hem ga vertellen. Ik wil hem graag meegeven dat je niet te snel moet oordelen over mensen en ik probeer hem dan ook tot een sociaal persoon op te voeden. Ik vind het belangrijk dat hij leert dat niet alles in het leven je komt aanwaaien en dat je voor sommige dingen (hard) moet werken. Ik zou graag willen dat hij alles uit zichzelf haalt wat erin zit, maar dat hij ook doet wat hij leuk vind en waar hij gelukkig van wordt. Ik ben als moeder natuurlijk sowieso trots, ongeacht wat zijn keuzes later zullen zijn!

Hoe was je zwangerschap?

Mijn zwangerschap verliep moeizaam. Eerst was er de schrik dat ik zwanger was, gepaard met extreme misselijkheid die bijna 4,5 maand aanhield en ervoor zorgde dat even het huishouden of boodschappen doen al lastig ging. Daarna kwam de stress omdat ik in mijn eentje alles moest regelen, ik moest verhuizen en met een beperkt budget de babyuitzet bij elkaar krijgen. Iets over de helft van mijn zwangerschap bleek dat ik beginnende zwangerschapsdiabetes had waardoor ik me vaak niet lekker voelde en in de laatste weken van mijn zwangerschap had ik pre-eclampsie. Door dat laatste waren de laatste weken best pittig omdat ik me niet echt goed voelde en ook last had van beginnende weeen. Al met al een zwangerschap die niet vanzelf is gegaan en waar ik helaas weinig van heb kunnen genieten.

Hoe heb jij je zoon op de wereld gezet?

Ik ben met 39 weken bevallen in het ziekenhuis. Ik werd zondag ingeleid en dinsdag is Maxim geboren. Hij is uiteindelijk met de vacuümpomp gehaald.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap? Hoe deed je dat? Heb je bijvoorbeeld gesport?

Dat was en is een erg moeizaam project. Ik ben tijdens mijn zwangerschap 23 kg aangekomen, ondanks dat ik redelijk wat bewoog en gezond at. Wat dat betreft lijk ik op mijn moeder, die ook bij elke zwangerschap flink aankwam. In de eerste weken na mijn bevalling kon ik niks doen doordat ik veel pijn had en veel bloed was verloren. Ik gaf borstvoeding maar doordat ik die weken/ maanden nauwelijks bewoog, zijn alleen de eerste 10-12 kg eraf gegaan. Langzamerhand ben ik steeds meer zelf gaan doen en ook actiever gaan worden. Het afvallen gaat zeer langzaam en er moet nog steeds 2,5 kg vanaf. Ik eet gezond en snoep vrij weinig, af en toe een koekje ofzo. Daarbij moet ik wel bekennen dat ik niet sport. Als ik dat wel zou doen, zou ik denk ik nu sowieso die 2,5 kg kwijt zijn en misschien wel meer. Ik vind het behoorlijk frustrerend dat mijn lichaam veranderd is en dat ik nog iets te zwaar. Het maakt me erg onzeker en om die reden wil ik bijvoorbeeld ook nog geen aansluitende, strakke shirts dragen.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind? Wat zijn jou ideeën hierover?

Ja, ik hou me best bewust bezig met de voeding van Maxim. Ik lees regelmatig (wetenschappelijke) artikelen over voeding en zoek dingen actief op. Omdat Maxim eerst best fors was, lette ik heel erg op zijn eten. Hij kreeg eerder weinig (niet te weinig natuurlijk) dan veel te eten. In de eerste 3/ 4 maanden kreeg Maxim borstvoeding en daarna ben ik overgegaan op flesvoeding omdat ik niet meer genoeg kon kolven door de stress. Ik ben met 4 maanden begonnen een paar lepeltjes groente te geven. Dat werd steeds iets meer en er kwamen langzaamaan meer smaken bij. Toen hij groente goed at ben ik hem fruit gaan geven. Hij kreeg in het begin potjes groenten. Fruit gaf ik geprakt en later gesneden in stukjes. Tegenwoordig eet hij met de pot mee tenzij ik iets eet wat pittig is, waar veel zout in zit of als iets ongezonds eet. Ik pureer het niet want hij kan prima kauwen. Ik voed niet suikervrij op want dat lijkt me niet haalbaar als hij straks ouder is. Wel probeer ik de inname van suiker te minimaliseren. Hij krijgt als tussendoortje bijvoorbeeld meestal een rijstwafeltje, fruit of wat stukjes komkommer of tomaat.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Ja behoorlijk! Ìk zat voorheen met flink lange periodes zeer slecht in mijn vel. Ik vond het lastig om een doel in het leven te vinden. Nu Maxim er is heb ik wel een toekomstbeeld en knok ik dus nog harder. Ik klaag minder en werk harder om mijn doelen te behalen, zoals bijvoorbeeld een diploma. Ik kon me vroeger van te voren enorm druk maken over dingen en allerlei beren op de weg zien. Dit belemmerde me om gelukkig te zijn. Tegenwoordig leef ik van dag tot dag. Ik doe mijn best en meer kan ik niet doen. Ik ben denk ik ook wat zachter geworden als persoon en zeg het sneller als me iets dwars zit of als het niet goed met me gaat.

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Waarover gaat dat bij jou?

Nu ik studeer ben ik veel van huis, zo’n drie tot vier dagen per week. De dagen dat ik thuis ben moet ik veel tijd aan mijn studie besteden. Ik voel me best vaak schuldig over het feit dat ik zo weinig thuis ben en dat als ik thuis ben, ik niet zoveel tijd aan mijn zoontje kan besteden als dat ik zou willen. Ik moet er echt tijd voor maken om met hem samen te spelen. Ik vind dat best moeilijk en vraag me regelmatig af of hij daar geen last van heeft. Hij is nog heel erg klein en kan zich er later vast niks meer van herinneren maar mijn grootste angst is dat hij een keer zal zeggen: ‘Mijn moeder was nauwelijks thuis en had weinig tijd voor mij”, of dat hij zich niet gehoord voelt.

Daarover doorgaand: wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Ik vind dat ik eigenlijk nog maar net begin met opvoeden omdat Maxim nog 1 moet worden. Tot nu toe vind ik nog niet echt iets moeilijk. In de eerste maanden was ik wel onzeker en trok ik me best veel aan van kritiek of opmerkingen van kennissen of van medewerkers van het consultatiebureau. Tegenwoordig vertrouw ik op mijn gevoel en intuïtie en ga ik ervan uit dat ik als moeder weet wat het beste is voor mijn kind. Van mijn tijd als leerkracht weet ik nog wel dat het zeer moeilijk is positief bedrag te belonen en negatief gedrag te negeren. Dat is mooi bedacht maar in de praktijk een stuk lastiger als zo’n kleine telg het bloed onder je nagels vandaag haalt haha! Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat!

Is er iets wat je nu als moeder doet, waarvan je van te voren had gedacht: zo ga ik NOOIT worden?

Ik had nooit gedacht dat ik me zo bezig zou houden met mijn huishouden en of het wel schoon is. Ik vond mijn moeder maar overdrijven met haar schoonmaakwerk. Nu ik zelf een kindje rond heb kruipen besef ik pas hoe belangrijk ik het vind en hoe belangrijk het is dat je vloer regelmatig gestofzuigd en gedweild wordt en dat je huis hygiënisch is. Kinderen moeten natuurlijk ook weerstand opbouwen maar er is voor mij een verschil tussen wat minder schoon en vies.

Zijn er dingen die je anders doet dan je eigen ouders?

Dat vind ik erg lastig want ik ben nog maar ‘net’ moeder. Ik heb ook gemerkt dat commentaar geven, als je zelf nog een ouder bent, heel erg makkelijk is. Ik denk dat ik heel veel dingen hetzelfde zou doen omdat ik vind dat ik een erg goede opvoeding heb gehad. Misschien dat ik op sommige vlakken iets strenger zou zijn

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

In zekere zin inspireert elke mamablogger mij omdat ik het leuk vind om te zien hoe andere ouders het doen. Van ieder persoon kun je wel iets leren, of dat nou iets groots of kleins is. Fantastisc moms inspireren mij wel om ook zo open mogelijk te zijn over het moederschap. Over zowel de positieve als negatieve kanten. Ze hebben mij ook laten inzien dat je maar beter kunt lachen om dingen dan huilen. Een beetje zelfspot kan nooit kwaad!

>>Je reactie op Odile kan je hieronder kwijt!