Ruth is mama van drie mooie kinderen en wil hen bewust opvoeden. Daar horen groene smoothies en uitgebreid met hen in gesprek gaan bij. Toch wil deze mama meer zijn dan alleen moeder van drie kinderen. Lees hoe ze dat aanpakt.

Ruth | 31 jaar | 7 jaar getrouwd met Rien | moeder van Eva (5), Seth (3) en Zoë (4 maanden)

Wat voor soort moeder ben jij?

Ik ben een behoorlijk gestructureerde, bewust opvoedende, soms ongeduldige, graag dansende en alles uitleggende moeder.

Hoe waren je zwangerschappen?

Ik denk dat ze vrij gemiddeld waren. Ik vond ze goed te doen, hoewel ik na negen maanden wel weer aan mijn eigen lijf toe was. Wel heb ik iedere zwangerschap last van m’n bekken gehad, dat iedere zwangerschap iets erger werd. Ik vond mezelf een mooie zwangere, maar vond het jammer dat je met buik alleen maar ‘moeder’ bent. Je wordt altijd aangesproken op je buik en in je rol als ‘drager’, en dat frustreerde me wel eens. Dat is iets waar ik aan het einde van die negen maanden echt klaar mee was.

Hoe heb jij je kinderen op de wereld gezet?

Met helse pijnen en eigen perskracht. Sow… dan voel je je wel een powerwoman achteraf hoor! Maar die weeën, manmanman… ik kan nu niet meer bedenken hoe ze voelden, ik weet alleen nog dat iedere seconde zoveel langer lijkt te duren. En het moment dat je je baby aanpakt is bizar wonderlijk en prachtig. Het doet pijn, maar zo’n complete bevalling vond ik wel een heel prachtig proces.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap? 

Daar ben ik nooit heel bewust mee bezig geweest. Nu na de geboorte van Zoë had ik verwacht dat het lang zou duren (omdat ze de derde is), maar ik ben nog nooit zo goed in shape geweest als ik nu ben. Ehm… ná een bevalling dan. Daarvoor was er nog sprake van een strakke buik. 😉 Bij haar ben ik ook de minste kilo’s aangekomen, en na haar geboorte raakte mijn schildklier (weer) ontregeld. Het effect was dat ik kilo’s supersnel kwijt was, maar helaas horen er ook nare bijwerkingen bij zoals een mistroostig gevoel. Ik heb te lang gewacht met bloed prikken voordat ik daar achter was. Toch de gedachte ‘dit hoort bij de hormonen’ teveel toegelaten.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Daar zijn we heel bewust mee bezig. We merken nog meer sinds een derde kleine hoeveel energie kinderen kosten van je relatie (überhaupt van je vrije tijd) en kunnen elkaar daardoor ook een beetje uit het oog verliezen. Want je hebt ook nog je werk, je vrienden, je huis, je e-mail, je……… Langzaam kun je toch van elkaar verwijderen. Of alleen nog de kinderen als hoofdgespreksonderwerp hebben.
Om dat te voorkomen hebben we wekelijks een avond helemaal voor elkaar, die bepalen we op zondagavond als we even onze komende week doornemen. Geen beeldschermen; wel wijn, praten (over méér dan kinderen) en spelletjes doen. Daarnaast hebben we een favoriet restaurantje waar we met regelmaat komen, een tiener uit onze omgeving past dan op onze kinderen. En eens per jaar gaan we minimaal een nachtje samen weg, daar kijken we enorm naar uit!

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind?

We zijn de afgelopen jaren begonnen met bewust na te denken over de voeding voor onszelf. Meer plantaardig eten, meer eerlijke producten, minder pakjes-en-zakjes. We willen dit wel echt in balans houden en daar niet ‘wettisch’ in worden. Oftewel: veel groene shakes, weinig vlees, maar ook lekkere taart en eens een boordevol-e-nummer-pakje als ik het even niet meer weet wat ik moet koken. Het is leuk om nieuwe dingen te proberen en speels ook aan de kinderen door te geven. Zo is Seth dol op ‘groene yoki’ en is de vraag ‘mag ik een snoepje?’ verschoven naar ‘mag ik een dadel?’. Ze weten blijkbaar dat we daar nu eerder ja op zeggen en vinden het zelf ook heerlijk…
Voor Zoë lijkt het me enorm leuk als zij gewoon straks doorgaat in het aanbod van de groene shakes. Met haar vier maanden sabbelt ze nu al wel ’s aan een stukje komkommer of stuk mango. Gewoon om te proeven en aan te sabbelen. Speelgoed of een vrucht; haar kan het niet schelen, als het maar in haar mond kan.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Ik zie heel veel mensen om me heen die zodra ze moeder worden totaal veranderen (lees: vermoederen), en dat was een grote angst van me. Soms ben ik daar krampachtig mee bezig om dat niet te worden. Ik wil niet alleen moeder zijn, alleen kinderen hebben als gespreksonderwerp of mijn kinderen als profielfoto. Aan de andere kant: nu vermijd ik het te vaak, omdat ik dat zo graag niet wil. Ze zijn ook gewoon een wezenlijk groot onderdeel van mijn leven en dat hoef ik niet onder stoelen of banken te steken. Dat is soms nog wel een zoektocht, maar ik wil gewoon meer zijn dan alleen een moeder van drie kinderen.
Waar ik echt in veranderd ben is dat ik realistischer mijn leven ben gaan uitspreken. En dat is ook een verademing voor mijn omgeving. Dat begon met mijn allereerste kraamweek die ik echt ver-schrik-ke-lijk vond. Maar hoe kon dat? Ik had daar nog nooit iemand over gehoord. En de veelheid aan emoties, pijn, lichamelijke klachten, veranderingen en details die daar bij kwamen kijken, ik wist dat gewoon niet. Roze wolk? Alle felicitatie-kaartjes stonden er vol van, en ik begon me bijna schuldig te voelen dat ik dat zo niet ervoer. Toen ik dat langzaam ging uitspreken, bleek dat best normaal te zijn. Nu schrijf ik zelf mijn kaartjes aan nieuwbakken ouders wel iets anders dan alleen vol leuzen als ‘geniet!’ en ‘wat geweldig!’ Ik ben er nu ook opener over dat onze relatie veel harder werken is en dat ik gewoon de kinderen soms zat ben omdat ik tijd voor mezelf wil. Nou, en dan ben ik echt geen geweldige moeder hoor. Ik mopper dan wat af en word een grote opruimfreak waar de kinderen zich vooral moeten aanpassen aan mij.
Goed… zulke dingen gewoon uitspreken is heel fijn voor mezelf en de mensen om me heen. Volgens mij is dit ook veel eerlijker en ontspannener. That’s life soms… ☺

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Dat herken je vast. Waarover gaat dat bij jou?

Dat ik te weinig met de kinderen doe. Zoals ik al zei: ik ben een opruimfreak. Ik heb wel eens gehoord dat je jezelf kunt indelen in de categorie schoonmakers of opruimers. Ik val definitely onder de opruimers. Ruimte en overzicht geven me rust. Maar ja, dan blíjf je bezig in een huis waar vijf mensen leven. En dat gebeurt dus ook wel regelmatig letterlijk: dan blijf ik bezig. En ik vind dat dan even heel belangrijk en vind dan dat de kinderen zich vooral zelf moeten vermaken en begin wat van me af te roepen als ‘speel nu eens gewoon’ of ‘hang niet zo om me heen’. Aan het einde van de dag kan ik in mijn opgeruimde huis het wel jammer vinden dat ik niet aan het meespelen ben toegekomen…

Is er iets wat je nu als moeder doet, waarvan je van te voren had gedacht: zo ga ik NOOIT worden?

Voordat ik kinderen had vond ik dat kinderen gewoon moesten luisteren naar hun ouders. Dat ellenlange gediscussieer over dingen. Nu wil ik dolgraag dat mijn kinderen begrijpen wat ik bedoel, waarom ik voor dingen kies, waarom dingen goed voor ze zijn en ik wil hen begrijpen. Ik kan dus oeverloos lang met ze in gesprek zijn en dingen blijven uitleggen. Toch, nu ik het zo zeg, ik gelóóf er gewoon in. Ik wil dat mijn kinderen zich serieus genomen voelen. Ik wil dat zij het gevoel krijgen dat ik ze begrijp (of dat in ieder geval probeer). Dat zij het waard zijn om naar geluisterd te worden en dat ze mogen voelen wat ze voelen.

Wat is jouw grote vreugde als moeder?

Wat een goeie vraag. Een vraag met een spiegel voor mezelf. Vergeet ik soms niet om ook alleen het aspect vreugde uit het moederschap te halen? Ik wil het graag goed doen, mijn kinderen helpen ontwikkelen, maak bewuste overwegingen… maar om nou te zeggen dat ik er iedere dag zo bewust vreugdevol mee bezig ben. (Ik ben overigens een erg genietend mens, maar kick gewoon niet zo op opvoedvreugdes denk ik.)
Ik ga meer genieten van samen lachen en dansen… dat ga ik doen.

>> Je reactie op Ruth kan je hieronder kwijt.
>> Ook zin om eens mee te doen aan Mamamaandag en je ervaringen als moeder te delen? Stuur een mail naar fittevrouwen at gmail.com en je krijgt de vragenlijst.