Dillema: je loopt in een kringloopwinkel en stuit op een roze Minnie Mouse scooter. Je was op zoek naar een loopfietsje of driewieler. Je zoon rijdt vrolijk weg op de scooter en wil er vervolgens niet meer af. Hij is verliefd. Wat nu?

Van een beetje genderneutraal ben ik niet vies: zo let ik op de kleuren in de speelgoedcollectie van mijn zoon. Niet alle emmertjes en schepjes hoeven blauw, hij heeft een pop en knuffels… en een keuken. Allemaal prima. Maar deze scooter, man man. Het ergste is dat ik hem er voor de lol zélf opzette in de winkel. Toen hij merkte hoe soepel het ding reed en hij het superleuk vond, wilde hij hem houden.

Voor €3,50 namen we de scooter mee en ik beloofde mezelf dat ik de scooter zou pimpen. Maar de volgende dag zag ‘ie het roze monster staan in de woonkamer en zwaaide zijn beentje er alweer overheen. Okee, okee. Voordat ik hem pimp maken we wel een rondje, buiten. Wat me opviel was vooral het commentaar van andere moeders: gewoon, vrolijk hoor. Lachend. Maar het viel wel op, mijn zoon op een girly-girly gevaarte. En daar had ik gewoon niet zoveel zin in, telkens datzelfde gesprekje.

Dus, na een paar dagen had ik eindelijk een moment om het geheel te verven. Zoon zat er namelijk non-stop op, dus het moest als ‘ie sliep. Ik spoot het zitvlak okergeel.

Maarja. Dat moest een paar uur drogen en de volgende dag wilde hij er meteen weer op. Dus werd het een roze scooter met een gele zitting.

En daar bleef het bij. Hashtag loedermoeder. Ik vond het wel prima zo, met dat gele. We hebben er heel wat kilometers op afgesjeesd en inmiddels heeft ‘ie een Puky loopfiets gekregen. Ik ben ervan overtuigd dat hij daar zo makkelijk op fietst, dankzij de ervaring op deze Minnie.

Maar nu mijn vraag: wat had jij gedaan in mijn geval? Ik ben benieuwd!

Lees ook: Vanaf welke leeftijd kan een kind fietsen?