Deze week las ik een mooi en kwetsbaar bericht op Instagram. Het ging over eenzaam zijn als moeder.
Dit was het bericht. Ik mocht het overnemen voor dit blog:
“Misschien herkennen andere moeders dit wel. De eenzaamheid die komt kijken bij het moeder zijn, terwijl je amper nog een paar minuten écht alleen bent. Het gevoel dat je jezelf wat verliest in het moederschap. Dat je wereldje heel klein is geworden en je enkel nog bezig bent met zorgen en huishouden. Dat je hoogtepunt van de dag een enorme spuitluier was of een wandeling naar de winkel. Mijn kinderen zijn het mooiste wat me ooit is overkomen, maar soms mis ik mezelf wel eens. De vrouw van voor de kinderen. De vrouw die vol zat met energie en leuke dingen deed. Nu ben ik aan het eind van de dag gesloopt terwijl k eigenlijk niet precies kan zeggen wat voor vermoeiends ik dan heb gedaan overdag. Laatst (en nog steeds een beetje) zat ik echt even in een dipje. Zo’n dipje waar je het eigenlijk nooit met anderen over hebt, want je wil niet ondankbaar overkomen. Want in principe gaat alles goed. We zijn gezond, de kinderen doen het geweldig en we leven in een mooi huis met een volle koelkast. Maar toch is er dat gevoel, wat wellicht wat wordt verergerd door de welbekende winterdip. Ik merk dat hier eigenlijk nooit over wordt gesproken, maar er zijn vast mama’s die dit gevoel ook hebben.”
Op dit bericht op Instagram stories kreeg Marije meer dan 93 berichtjes terug. Van mama’s die het zéker herkenden. En ik kan me daar ook onder scharen.
De hele dag niet alleen, en je toch eenzaam voelen
Want wat is het eigenlijk gek. De hele dag niet alleen, en je toch eenzaam voelen. Ondanks afspraakjes in het park met andere moeders, een lieve partner of een leuke buurvrouw.
Hoewel juist die afspraken met andere moeders mij er ook weer door heen slepen. Juist een ochtend de kinderen samen laten spelen en zelf met een half koude thee nog iets van een gesprek te voeren, dat maakt me blij. Op een regenachtige middag een date plannen in Ballorig of een tompouce gaan eten bij de Hema. Maar soms lukt dat niet.
Natúúrlijk heb ik de leukste kinderen op aard en kies ik ervoor veel tijd met ze door te brengen. Dat is mijn eigen keus en daar sta ik volledig achter. Maar ik denk dat iedere moeder die eenzaamheid wel herkent. En helemaal in deze maanden, waar de dagen kort zijn en het zo vaak regent. Je bijna letterlijk in dat huis opgesloten zit.
Dus laten we in elk geval naar elkaar lachen in de supermarkt, bij het kinderdagverblijf of de peuterspeelzaal. Praat eens even met een andere moeder op het schoolplein of bij de zwemles. Zo’n kort gesprekje kan de dag maken. Want je bent niet de enige!
Ik denk dat we dit als moeder allemaal wel eens meegemaakt hebben. Het is dan ook niet voor niets de zwaarste job ter wereld. Maar wel de mooiste<3