De meeste ouders zelf het beste weten wat goed is voor hun eigen kind. Dat is mijn vaste overtuiging. Sinds we midden in de peuterpuberteit zitten samen met onze oudste helemaal, wie ben ik om te oordelen. Ik doe zelf ook maar wat. Maar… ik zag vanmiddag een peuter aan een riem lopen, of ‘een tuigje’ zoals ze dat noemen en ik weet het toch niet. Wat voor- en nadelen op een rij.
Dit zeggen voorstanders van een tuigje:
Je beperkt je kind niet zoals in de buggy, hij heeft juist bewegingsvrijheid
“Ik doe dit juist omdat ik haar niet haar bewegingsvrijheid wil afnemen door haar constant in een buggy te zetten. Lekker rennen, maar wel veilig.”
Het ziet er grappig uit, je krijgt alleen maar leuke reacties
“Tot nu toe reageren mensen eigenlijk alleen maar leuk en ik schaam mij totaal niet. Vind het eerder hilarisch, zo’n mup aan een tuigje”
Je begrenst je kindje op een veilige manier
“Ik zie het als begrenzing waar mijn kindje meer behoefte aan heeft dan een kindje die het niet nodig heeft. Het lijkt mij dat je zoiets juist te bescherming van je kindje doet.”
Ze vinden het zelf fijn
“Ze hadden vrijheid en toch leerden ze niet te ver te gaan.”
Je raakt je kind niet kwijt!
“Ik houd altijd letterlijk een lijntje met hem, zelfs in een drukke winkelstraat”
Dit zeggen ouders die het niet zien zitten
Je leert je kind geen eigen verantwoording
“Zo leert ze niet zelf kijken en een eigen oordeel te vormen of iets veilig is”
Het geeft je kind een verkeerde boodschap, namelijk dat de moeder/vader leidt en het kind hoort te volgen
“Je kind is niet minder dan jij. Een kind kan mijns inziens zeker wel het verband leggen met een hondenlijn”
Je communiceert anders dan wanneer je hand in hand loopt
“Meer op afstand, je staat niet in verbinding met je kind”
Als je een ondernemend kind hebt, ben je ook mét tuigje druk met ‘em
“Het is niet zo dat ik met tuigje ineens niet meer hoef op te letten, je stelt het probleem in feite 1,5 meter uit”
>> Wat vind jij?
PS: voor dit blog maakte ik gebruik van ervaringen van mama’s uit de Facebookgroep Natuurlijk Ouderschap en verschillende online fora.
Vanmorgen vroeg een moeder me met enige gene of ik soms een tuigje te leen had voor haar peuter. Ik moedigde haar aan: er zit een kind in haar wagen dat zijn wijde wereld in wil rennen, voortgeduwd door een moeder met vol hoofd/hart/handen. Ik had geen tuigje te geven, maar wel een tip om een sjaaltje door het lusje van de broek te knopen, want zo deed ik het. Vrijheid! Fijn ook om het oordelen achterwege te laten, dat geeft ons ouders nog meer ruimte.
Slimme tip! Sjaal voelt ook wat laagdrempelig denk ik. Helemaal als ze zo haar kind meer vrijheid kan geven op een veilige manier.