Een van de meest gelezen artikelen op Fitte vrouwen: Hoe valt je baby rustig in slaap, zonder laten huilen? Zoveel mama’s worstelen met het in- of doorslapen van hun kleintje. Na bijna 15 maanden is er hier thuis op slaapgebied rust in de tent. Hoe is dat gegaan? En wat heb ik geleerd over slapen in onze zoektocht?
Slaapmethodes
De meest bekende slaapmethode om je kindje te laten doorslapen is je baby op bed leggen en vervolgens om de zoveel minuten kort terug gaan om te troosten. Na verloop van tijd zou je baby dan ‘begrijpen’ wat er van hem verwacht wordt in bedje en dat het tijd is te gaan slapen. Dit is een kwestie van volhouden, soms duurt het 3 dagen, soms langer. In veel gevallen wordt aangeraden om oogcontact te mijden en hem niet meer op te pakken.
Verwennen
De oudere generatie zegt vaak dat we ons kind verwennen als we hem of haar oppakken als het huilt. Je baby, hoe klein ook, zou in staat zijn ons te manipuleren en zo zijn zin te krijgen. Deze opvatting zingt vaak in mijn hoofd rond. Ik wil mij namelijk niet laten manipuleren, door niemand niet. Maar mijn hart gelooft niet dat mijn kind dit nu (al) doet. En dus leg ik die stem het zwijgen op en neem ik zijn roep om mij serieus.
Op vakantie in de buitenlucht slapen: dat is het leven!
Waarom lukte het ons niet?
Onze baby werd vanaf het begin af aan meerdere keren per nacht wakker voor voeding. Vanaf het moment dat ik hem ook overdag in zijn eigen bedje wilde laten slapen, dat was rond 6 maanden, werd het duidelijk dat dit erg moeilijk zou worden. Eerst lukte het hem niet zonder wiegen of voeden in slaap te komen. En ook later, toen hij ouder werd, leek het wel onmogelijk voor hem om uit zichzelf in slaap te vallen. Ondanks dat hij moe was. We hebben het maanden geprobeerd.
Lees hier de update rond 1 jaar
Een worsteling
Het was een uitputtingsslag. Allereerst je eigen slaapgebrek dat zich maar opbouwt. En dan daar bovenop alle uren die je bezig bent met het slapen van je kleintje. Naast z’n bedje zitten, proberen, uitvinden, volhouden, erover lezen en praten. Als ik terugkijk vind ik het een enorme worsteling. Overal lazen we dat wat voor ‘methode’ we kozen niet uitmaakte, als we het maar consequent volhielden. Dus dat deden we, week na week. Naast zijn bedje blijven zitten tot hij slaapt. Ik deed mijn uiterste best, maar mijn doel: inslapen zonder mij erbij, dat is nooit bereikt.
En nu?
Inmiddels slaapt hij meestal binnen 10 minuten in en slaapt hij de meeste nachten lekker door! Gewoon, vanzelf! We blijven er nog steeds naast zitten bij het inslapen. Als ik merk dat hij vaker dan 2 keer weer gaat staan en het hem niet lukt de slaap te vatten, haal ik hem er weer uit en neem hem mee naar beneden. Dan hang ik hem in de draagzak en ga ik klusjes in huis doen tot hij slaapt. Mezelf geweld aandoen en uren naast zijn bed zitten, die strijd die wil ik niet meer. Na bijna 15 maanden moederschap weet ik nu dat moeilijke momenten altijd weer overgaan en vind ik het ook een mooie gedachte dat als hij straks 4 is hij vast beter zal slapen en dat als hij 10 is ik gewoon na het slaapritueel hem welterusten kan kussen en weglopen! In de tussentijd maak ik het voor ons allebei zo makkelijk mogelijk.
>> Wat is jouw ervaring met slapen? Heb jij jezelf ook methodes aangeleerd? Hoe was dat voor jou?
Blijf ons volgen via Facebook
De eerste z.s.m. in eigen bed laten slapen, daarna pas ook meegenomen om elders te slapen. Vanaf al heel snel ben ik haar gaan inbakeren omdat ze anders zich niet over wilde geven aan de slaap. Dit duurde echt wel een poosje maar uiteindelijk wist ze zodra de badcape omging dat het slaaptijd was en viel ze lekker in slaap. ’s Nachts alleen een gewone slaapzak. Wakker worden betekende speentje erin en verder slapen.
De tweede tot een maand of 3 overdag dat hij graag bij mij wilde slapen, toen heb ik de knop omgezet. Straks moeten er andere mensen op mijn kinderen passen en die kunnen niet ellenlang rondlopen om hem in slaap te krijgen terwijl er ook nog een peuter rondhuppelt. Ook inbakeren en in eigen bedje leggen. Maar mijn advies is gewoon om zo vroeg mogelijk na te denken wat je wil. Ik wilde ze absoluut niet in mijn bed en dus gebeurde dat ook niet, vind je dat geen probleem dan moet je dat lekker doen. Vaak hoor je dat ze het bv vaker ’s nachts voor een voeding komen, dus dat is dan wat lastiger wellicht met doorslapen maar de tweede kwam ook tot 10 weken voor een flesje nog. Ik ben altijd van de regelmaat. Kindje moet weten waar het aan toe is, dat moet ook zoveel mogelijk hetzelfde zijn. Consequent en duidelijk.. en dan zo vroeg mogelijk. Betekent niet urenlang laten huilen hoor, maar soms wel even doorbijten helaas.
Dat inbakeren werkt echt als een trein bij sommige kindjes, geweldig! Wat je zegt klopt… dat je moet gaan voor wat je wil en belangrijk vindt!
Wat fijn dat hij nu lekker slaapt! En groot gelijk heb je hoor, als dit nu gewoon werkt is dat vergeleken met uren lang rondlopen goed te overzien! En inderdaad: uiteindelijk zal hij gewoon lekker in slaap vallen zonder dat hij jullie nodig heeft. 🙂
Bij ons was mijn moeder echt onze redding: die vroeg een beetje verbaast tijdens de eerste weken toen ik verzuchtte dat zelfs een wc-bezoek lastig was, omdat Nora AL-TIJD bij me was, waarom ik haar niet gewoon overdag in eigen bedje liet slapen. Nooit over nagedacht. Daarna mee begonnen en inderdaad de truukendoos geopend: in slaap wiegen, dan slapend wegleggen, zelf in slaap laten vallen (met dank aan Stephanie Lampe, toen het wel erg lastig werd haar steeds in slaap te wiegen), om de vijf minuten aai over de bol. En op gegeven moment had ze ineens het licht gezien. Zo fijn! Helaas bakerden we haar in, dus toen we dat gingen afbouwen was dat wel weer even feest… Maar ook dat was tijdelijk. Nu ze ook medicatie heeft voor haar bronchitis (ze hoestte zichzelf wakker…), slaapt ze sinds een maand of 7/8 als een roosje ’s nachts.
Ben nu zwanger van de tweede (jawel, we wilden niet te lang verwend worden met goede slaap hahaha). Die gaat zsm naar zijn/haar eigen bedje! En kijken of het lukt zonder inbakeren, dat zou zó fijn zijn!
Maar goed, ik hou natuurlijk wel mijn hart vast. Wat voor het ene kindje werkt, werkt natuurlijk weer niet voor de andere. Dus vermoed dat de truukendoos gewoon weer opengetrokken gaat worden. 😉
Oh Jena, wat leuk.. een tweede! Gefeliciteerd! Ik zou bij een tweede kindje ook veel eerder hem/haar laten wennen aan het eigen bedje en beter proberen te letten op een ritme, vanaf een week of 10. Ook waarschijnlijk weet met hulp van Stephanie Lampe, want zoals je weet ben ik ook erge fan van haar boeken en kijk op de hele zaak.
Heel herkenbaar. Van te voren had ik nooit over slapen nagedacht, of over hoe ik dat zou aanpakken met een baby. De eerste keer ging het alleen slapen en het doorslapen ook niet bepaald makkelijk. En al heb ik het met de tweede anders gedaan (lees: meer regelmaat, sneller in eigen bed laten slapen overdag) toch zaten er ook toen moeilijkere periodes bij. Vaak gaat het in fasen, de één sneller voorbij dan de ander. Ineens slapen ze weer lekker, dan een tijdje niet. De oudste van drie komt al bijna een jaar elke nacht stiekem bij ons in bed. Niet bevorderlijk voor je nachtrust, maar wat we ook doen, hij blijft komen. Dat zal ook wel weer overgaan, hopen we dan maar. Moeilijk hoor, zelfs al heb ik al best wat ervaring inmiddels, de truc bestaat niet. Elk kind is ook zo anders! Het blijft proberen, geduld hebben en doorzetten soms. Fijn dat jouw kleintje nu beter slaapt! Want van slaap word je toch wel een beter mens 😉
Ach, sneakt ‘ie bij jullie in bed? Fijn dat je daar luchtig mee om kan gaan… De laatste paar uur van de nacht worden ook bijna altijd bij ons in bed doorgebracht. Denk dat ik met een tweede ook veel alerter zou zijn op het zelf laten inslapen en meer ritme, als ze eenmaal 2 maanden zijn ofzo. En ZEKER word je van slaap een leuker mens. En een geduldiger mens!
Onze oudste (bijna 6) was een makkelijke baby! Na 6 weken sliep ze door en altijd in haar eigen bedje. Ik vind het jammer dat ik daar niet meer van heb kunnen genieten. Het eerste jaar ala moeder vond ik mentaal best zwaar. Al die veranderingen + hormonen deden mij geen goed. Bij nummer 2 (4 jaar nu) zat ik er heel relaxt in, maar slapen Ho maar! ’s nachts niet, overdag niet, helemaal niet. Het enige wat ie deed was huilen. (Achteraf gezien bleek ie een koemelk allergie, maar voordat we daar achter waren…) en dat met een dwarse dreumes van 20 maanden. Dat was een heftige periode, waarin we van alles hebben geprobeerd om zoonlief te laten slapen, maar helaas geen Quick fix. Ik heb het ondergaan en overleefd 😉 en nu zitten ze beiden op school en slapen ze als roosjes (als ze eenmaal in slaap zijn… )
De eerste maanden hebben we veel moeite gehad met haar in slaap krijgen. Overdag wilde ze niet slapen en s avonds was ook altijd lastig. Tot we beter zijn gaan letten op de signalen. Zodra er een hand over het oortje ging, hop naar bed. En opeens sliep ze gewoon overdag! S avonds in slaap vallen gaat meestal goed. Soms, met name als we ergens anders zijn, wil ze nog wel eens liggen keten en huilen. Geen idee of het de andere aanpak was of dat ze zelf het licht zag.
Doorslapen kwam weer wat later. Toen ze meer vast ging eten en minder afhankelijk was van melk was dat er ook opeens.
Overigens geen strak regime hier, voeden en slapen ging allemaal op verzoek.
Maar ik geloof dat wij ook gezegend zijn met een heel makkelijk kindje :-).
Ik vond dit zo moeilijk in het begin. Niet omdat ik niet sliep want ik had me volledig voorbereid op slapeloze nachten. Maar al die meningen van iedereen. Of je verwent je kind of je bent een harteloze moeder. Hoe je er ook mee om zou gaan voor alle theorieën was er weer iemand die overtuigd was dat mijn kind hier beschadigd uit zou komen. Pas toen ik een beetje op mijn eigen intuïtie durfde vertrouwen ging het goed. Waarschijnlijk heeft de onzekerheid nog de meeste negatieve invloed op het slapen van de baby en van jezelf. (Want hoe kan je rustig slapen als je niet zeker weet of je kind niet psychisch beschadigd is). Ik vond de rust in mijn eigen overtuiging dat ik het bedje een veilige plek moest maken door haar daar bij elk slaapje in te leggen. (hierdoor sliep ze nooit meer op schoot wat het wel minder flexibel maakt maar ik heb later minder problemen gehad dan de moeders van schootslapers in mijn omgeving. Door weg te gaan hoopte ik het signaal te geven dat het veilig was en ze mij niet nodig had. En dan die 5, 10, 15 minuten methode als houvast om niet direct weer naar haar toe te rennen. en dan nog was het onzeker knarsetanden voor haar deur op de grond. Want waarom had het kindje van mijn ene zus het nodig om zichzelf in slaap te huilen en viel het andere kindje al vanaf 6 weken zonder 1 kik in slaap zodra ze haar neerlegden. Ze is nu 2 en slaapt heel goed, maar ook dan heeft ze nog periodes waarbij ze vaak wakker wordt of bij een enge droom gerustgesteld moet worden. Met liefde ga ik eruit, maar ben altijd heel blij als die periode over is. En als ik helemaal op ben mag ze gelukkig logeren. Maar nooit wil ik zeggen dat mijn methode de ware is, ik ken veel geweldige, consequente en liefdevolle moeders die worstelen hiermee. Ik heb er vreselijk veel bewondering voor, wat een liefde als je het noodgedwongen zo lang volhoudt. En alles heeft z’n voor en tegen. Wij missen het soms dat onze dochter nooit bij ons in bed wil slapen.
Wauw wat een fijne reactie Emma. Je slaat wat mij betreft de spijker op z’n kop: “Want waarom had het kindje van mijn ene zus het nodig om zichzelf in slaap te huilen en viel het andere kindje al vanaf 6 weken zonder 1 kik in slaap zodra ze haar neerlegden.” Er is geen één goede ‘methode’… het is dus echt belangrijk om op je intuïtie af te gaan!
Ha Hanneke,
Wij zitten hier nu middenin! Onze kleine bink van bijna 11 maanden denkt ook onze hulp (borst/fles/loopje/wiegen) dag en nacht nodig te hebben om te kunnen slapen. Iets wat we hem hebben aangeleerd om hem (en ons) ook maar iets te laten slapen..
Nu vlak voor z’n eerste verjaardag hoog tijd om dat af te leren en het valt erg zwaar: nog minder slaap en heeeeeeel veel tranen. Goed om jullie ervaring te lezen, zoek zoveel mogelijke positieve verhalen om het vol te houden haha!
Snap ik! Het is zo zwaar… doe wat goed voelt en houd vol. En als het niet verbeterd met slapen, wees dan ook niet bang weer te veranderen van tactiek, want ook dat hoort er bij. Sterkte!
Ik zit net al je blogs te lezen over doorslapen, ik herken het zo! In slaap vallen is moeilijk voor onze zoon. Ook met het volgen van alle adviezen uit de boeken van stephanie lampe slaapt hij alleen in als ik ernaast zit. Goed om te lezen dat dat nog even kan duren. En ja alle goedbedoelde adviezen 🙁 fijn dat het voor jouw kind werkt, niet bij die van mij.