Deze mamamaandag, op verzoek, de ervaringen van Hanneke zélf in de rubriek. Lees over liedjes zingen met haar zoon, het bereiken van haar streefgewicht en de moeilijke periode na haar bevalling.

Hanneke, 28 jaar, mama van Abe, getrouwd met Jaap. Journalist, werkt freelance als nieuwslezer voor radio en tv. Tussen alle wasjes, afspraken, boodschappen en de rest van mijn leven in blog ik elke dag op Fitte vrouwen! Mijn twitteraccount is @fittevrouwen, op Facebook vind je me hier en ik plaats foto’s op Instagram ook onder @fittevrouwen.

Wat voor soort moeder ben jij? Waar sta je voor?

Ben echt een newbie-mommy. Mijn zoon is  7 maanden en ik kom dus net kijken. Ik geloof dat ik heel veel op gevoel doe als moeder. Ik doe dingen op intuïtie en handel nieuwe situaties op die manier. Ik ben heel veel bij hem en vind dit ook heel belangrijk. Ik zing graag (zelfbedachte) liedjes en bedenk spelletjes. Wat heerlijk als je de grappigste persoon op aarde kan zijn! We zijn samen veel op pad.

Hoe was je zwangerschap?

Oef, als ik daaraan terug denk… Ik ben tot 16 weken elke dag heel erg misselijk en vooral doodmoe geweest. Dat ben ik eigenlijk de hele zwangerschap door geweest. Superveel geslapen! Fysiek ging het erg goed, ik kon nog sporten en had geen last van mijn bekken. Tijdens mijn zwangerschap heb ik hier elke week een update geplaatst met een babybuik foto. Als je benieuwd bent… die kun je hier terug lezen.

Hoe heb jij je zoon op de wereld gezet?

Tot mijn grote wanhoop wilde mijn zoon mij niet verlaten. Die laatste weken vond ik bijzonder zwaar. Ik was er enorm klaar mee, maar wist dat klagen geen zin had omdat baby’s nu eenmaal hun eigen tijd kiezen om ter wereld te komen. Klagen mocht niet, vond ik, en dus heb ik mijzelf best wel gepusht en dat zorgde er uiteindelijk voor dat ik een hele zware tijd heb gehad. Ik ben ingeleid met 41+6 weken in het ziekenhuis. In een nette 8-urige werkdag kwam onze jongen ter wereld. Bevalling volgens het boekje! Dankzij alle yogalessen was ik voorbereid op alle mogelijkheden om de weeën op te vangen en ik heb aangedrongen bij de verpleging op een lang infuus zodat ik kon staan naast het bed. De laatste fase (het persen) duurde wel lang, bijna 1,5 uur. Toen ik écht geen zin meer had, kwam hij eraan.

Kwam je weer op gewicht na de zwangerschap? Hoe deed je dat?

Nog steeds ben ik niet op mijn oude gewicht en dit vind ik best ruk. Ik zit nog een paar kilo van mijn streefgewicht af. Maargoed, ik was dan ook meer dan 20 kilo bijgekomen. De eerste 10 kilo gingen er na de bevalling snel af, maar ik zweef nu al maanden een beetje rond mijn huidige gewicht en het wil niet echt doorzetten. Ik was overigens dolblij dat ik 6 weken na mijn bevalling weer naar de sportschool ‘mocht’. Eindelijk weer vol uit gaan, wat had ik dat gemist. Inmiddels sport ik weer minimaal 2 keer in de week en dit vind ik zo mogelijk nog leuker dan voor mijn zwangerschap. Ik ben gek op sporten! Mijn gewicht komt ook vanzelf weer goed, daar ben ik van overtuigd.

Hoe houd jij je relatie goed en leuk?

Hier heb ik alleen maar smoesjes te vertellen. We zijn echt amper met z’n tweeën weggeweest. Want oppas regelen en alles voorbereidden kost tijd en energie en thuisblijven kost geen extra energie, dat is eigenlijk ons excuus. Groot verbeterpunt! Ter compensatie: we gaan mét baby wel overal heen.

Ben je bewust bezig met de voeding van je kind?

Onze zoon krijgt al 7 maanden borstvoeding. Vanaf ongeveer 5 maanden krijgt hij een groentehapje en met 6 maanden kwam daar ’s ochtends fruit bij. Borstvoeding gaat nog steeds op verzoek. Zijn eten maken we bijna altijd vers, maar oei wat is dat soms demotiverend als hij maar anderhalve lepel naar binnen slobbert en daarna zijn koppie afwend. We hebben nu ook een voorraadje potjes biologische babyvoeding in de kast gezet, zodat we op een drukke dag de groentehap niet hoeven over te slaan vanwege tijdgebrek. Het is nog niet echt een grote eter, nog echt een melkkindje.

Ben je veranderd sinds je moeder bent?

Absoluut. Iemand zei dat er in het leven van een vrouw twee ‘life changing events’ zijn: de dood van iemand die je dierbaar is én het feit dat je moeder wordt. Zo ervaar ik het ook! Mijn zoon is de grote vreugde van mijn leven. Samen met hem vind ik het superfijn en met ons drieën ben ik de koning te rijk. Aan de andere kant wordt mijn geduld vaak op de proef gesteld. Waar ik het soms vandaan tover, het is een raadsel… de oude Hanneke had al lang de handdoek in de ring gegooid. Ik ben eindeloos geduldig, maar het kost me soms echt veel moeite. Ik kan dan echt doodmoe zijn.
Zoals jullie weten zijn de eerste weken na de bevalling heel erg zwaar geweest. Ik heb toen ook hulp gehad van een mama coach omdat ik last had van angstaanvallen. Gelukkig heb ik heel vroeg hulp gezocht, want alle ingrediënten voor een flinke depressie waren aanwezig. Ik heb mij wekenlang erg down en heel naar gevoeld en heb hard moeten werken om de angst de baas te worden en mijn zelfvertrouwen weer terug te krijgen. Voor het grootste deel voel ik mij weer als mijzelf, maar het is geen appeltje-eitje geweest, to say the least. Deze heftige ervaring heeft mij veranderd en doet nog steeds pijn.

Moeders voelen zich vaak schuldig over van alles. Dat herken je vast. Waarover gaat dat bij jou?

Een ding waar ik me vaak schuldig over voel, of in elk geval veel over nadenk, is aandacht geven. Mijn zoon zit het liefst de hele dag op schoot, in de wipstoel naast je en bij hoge uitzondering in zijn babygym (maar dan wel dat je naar hem kijkt…) Hij is echt een handfull en vraag veel aandacht. Als hij goed uitgerust is wil hij nog wel eens een poosje zelf spelen, maar vaker wil hij vermaakt worden en je constant in de buurt hebben. Mijn dilemma is dus elke dag: hoelang geef ik hem onverdeelde aandacht? Wanneer kan ik iets voor mezelf doen? Hoe houd ik hem tevreden?

Daarover doorgaand: wat vind je moeilijk aan het opvoeden?

Als je dingen op gevoel doet, maar het blijkt niet te werken. Neem als voorbeeld het slapen (blog daarover lees je hierrr) Ik deed dat op mijn gevoel, maar uiteindelijk bleek dat niet niet fijn te zijn voor hem én doodvermoeiend voor ons. Soms moet je als opvoeder dus een lijn uitzetten waarvan je weet dat die goed is, maar die kennelijk ook ergens tegen je gevoel in gaat. Dat vind ik lastig!

Is er iets wat je nu als moeder doet, waarvan je van te voren had gedacht: zo ga ik NOOIT worden?

Betrap mijzelf op een soort brabbeltaaltje tegen hem. Een boekje noem ik bijvoorbeeld standaard ‘boekeltje’ En sokjes zijn ‘sokkels’. Geen idee waarom. Toen mijn zoon een paar weken oud was en ik met hem naar de stad ging, bekeek ik mijzelf in een winkelruit en zag een grijze joggingbroek, sneakers, een make-uploos hoofd, oud vest en een prachtige kinderwagen met een stralende baby. Dat ik een mama-slons zou worden had ik nooit, maar dan ook nooit van mezelf gedacht! Inmiddels kan ik daar weer iets meer tijd voor nemen en heeft het mijn interesse ook weer wat meer. Maar ik ben als mama véél minder ijdel en met uiterlijk bezig dan vroeger.

Welke personen inspireren jou als het gaat om moederschap?

Mijn consulten bij de verloskundigen heb ik in een groep gehad, dat heet Centering Pregnancy. Het grote voordeel hiervan is dat je 12 andere vrouwen leert kennen in je eigen omgeving die ook allemaal ongeveer even lang zwanger zijn. Met een paar meiden ben ik gaan zwemmen tijdens mijn zwangerschap, met anderen ging ik naar yoga of tijdens het verlof samen lunchen. Toen we eenmaal allemaal bevallen waren bleek de groep onmisbaar voor tips, ervaringen uitwisselen, wandelingen en af en toe elkaar eens helpen met oppassen. Die meiden zijn mijn steun en toeverlaat. Een van mijn beste vriendinnen was overigens tegelijk zwanger met mij en met haar kan ik ook alles bespreken

Bloggen is mijn grote liefde. Al meer dan 15 jaar geleden had ik mijn eerste web-log en schreef ik verhalen en zocht mooie foto’s. Via verschillende blogs, columns en een studie journalistiek is het nu mijn grote wens om met Fitte vrouwen te groeien. Er staan hier veel mooie verhalen die de moeite waard zijn! 

Dus, als jij dit leest en graag vaker fijne blogs als deze leest: geef een ‘vind ik leuk’ op Facebook! Dat doe je hier. Elke like telt voor mij! Heb je Twitter, ook daar post ik elke dag berichten. Welkom hier: @fittevrouwen. Dus heb je ooit meegedaan aan Mamamaandag maar ben je Fitte Vrouwen simpelweg vergeten te liken: neem even een paar seconden om mij daarmee te helpen! Dat doe je dus hier. Jullie reacties en likes zijn voor mij goud waard en een enorme steun in de rug om dit dagelijks te blijven doen. Dank aan alle lezers die dit doen! X