Er moet mij even iets van het hart.

Wij, jonge moeders, krijgen het geregeld flink voor onze kiezen. Twee kritiekpunten in het bijzonder steken mij en vind ik oneerlijk. Daar wil ik wel even iets over zeggen.

Moeders kijken meer naar hun mobiel dan naar hun baby. Dat kan toch niet goed zijn?

Zelf deed ik het geregeld als ik een stuk wandelde met mijn (slapende) baby. Eindelijk even een paar vriendinnen terug appen. Mijn mail lezen. Of met mijn moeder bellen. Multitasken! Als freelancer gaat alle communicatie via mijn mail/app, dus het is ook noodzaak dat ik bereikbaar ben. Als ik een moeder zie appen achter de kinderwagen, vind ik daar dus ook niet zoveel van. Maar daar denkt de generatie 50+ kennelijk anders over. Want wij moeten onze telefoon wegstoppen en onze baby aankijken. Nonstop, kennelijk.

Weet jij wat de moeder thuis allemaal heeft moeten doorstaan? Wie weet is ze continue in de weer geweest met krampjes, voedingen, het huishouden. Heeft ze hem de hele dag rondgedragen in een draagdoek en geknuffeld. En is dit eindelijk even een moment dat ze toekomt aan een deel van haar sociale leven, terwijl haar baby lekker in de frisse lucht een tukkie kan doen of even lekker kan rondkijken naar de wondere buitenwereld.

Uren bellen met je vriendinnen

Wat deed jij toen je jonge kinderen had. Je had geen mobieltje, dat snap ik. Je had een vaste telefoon, waar je overdag of ’s avonds mee naar je vriendinnen belde. En ik gok dat dat geen gesprekjes van 5 minuten waren. En als je baby wakker was? Dan keek je natuurlijk non-stop naar hem, want je had niets anders te doen. Toch? Jij deed dat wel goed. Je had vast helemaal niets anders aan je hoofd en geen tijd voor jezelf nodig.

Beste 50+ers, niets menselijks is ons vreemd. Jouw afleiding zat hem destijds niet in een mobieltje, maar natuurlijk was jij ook niet de hele dag gefocust op je kindje. Dat kan nu eenmaal niet. Dus stop met het veroordelen van ons telefoongebruik. Die telefoon is het ‘probleem’ niet, als er al een probleem is. Het gaat om houden van je kindje, hem alles geven wat ‘ie nodig heeft. Of de moeder in kwestie dat doet, kun jij niet beoordelen in één oogopslag, wanneer je met je zure hoofd een appende moeder achter de kinderwagen veroordeeld.

En dan nog iets.

Dat asociale gedrag van moeders die hun kinderwagen overal voor drukken

Toen jij vroeger met je kindje wandelde, deed je dit natuurlijk niet. Maar die moeders van tegenwoordig, die douwen hun kinderwagen asociaal de straat over. Moet jij op je elektrische fiets op de rem. Hoofdschuddend rijd je langs en je zorgt dat je afkeurende blik gezien wordt door de zwetende moeder in kwestie. Pfff. Die moeders van tegenwoordig. Denken dat iedereen maar voor hun wijkt.

Mag ik je er bij deze dan op wijzen dat een kinderwagen nu eenmaal uitsteekt?! Inderdaad: als je de straat oversteekt, komt eerst de kinderwagen, en daarna de mama pas. Dat kan al snel overkomen als ‘ervoor douwen’, maar is nu eenmaal een logisch gevolg van iets duwen. Sorry als we je een keertje over het hoofd hebben gezien, dat is natuurlijk nooit de bedoeling. Denk je dat wij ons kindje ook maar 1 seconde in gevaar zouden willen brengen?! En daarnaast: een beetje inlevingsvermogen voor ons leven zou fijn zijn. We zijn namelijk vaak druk, met de welbekende verschillende ballen. Wie weet komen we net van het consultatiebureau, staan onze borsten op klappen en vermoeden we elk moment een hongerig huiltje uit de kinderwagen. Maar moeten we eerst nog onze peuter ophalen van een speelafspraak en ook nog een pakket ophalen van het postkantoor. Dat is op dit moment onze wereld. Ik bedoel maar. Jij was ook ooit een jonge moeder, die het goed probeerde te doen. Nog maar een jaar of 20 geleden. Hoe moeilijk kan het zijn om te remmen op je e-bike, ons wellicht even voor te laten gaan, en je commentaar voor je te houden. Gewoon omdat je zelf ook jong bent geweest en beetje solidariteit wel zo fijn is.

Thanks.

PS: Het zou wél lief zijn als je Fitte vrouwen liked op Facebook. Beetje liefde van de ene moeder naar de andere 😉 Kan hier!