Suzanne vindt dat het best eens gezegd mag worden. Negen maanden alle alcohol laten staan vindt zij dus ontzettend zwaar.

Door Suzanne Janse 

De komst van onze tweede heb ik een tijdje uitgesteld. Manlief stond te trappelen, maar mijn lijf, mijn buik – en ik moest er nog eventjes niet aan denken om eerlijk te zijn.

Zwanger zijn is namelijk echt een hele klus. Ik weet dat er vrouwen zijn die zeggen: ‘nou als er geen kind meer van zou komen, doe mij dan nog maar acht van die zwangerschappen’ maar die vrouwen, daar loop ik dus altijd met een grote boog omheen. Ik vind zwanger zijn vreselijk. Het is dat er daarna zo’n geinig klein mensje uitkomt, met van die vetplooien en die miniscule teentjes enzo, maar van mij hadden ze daar ook een negen maanden lange winterslaap aan vooraf mogen laten gaan. Of dat je mag ruilen zodat je iets kunt kiezen wat je beter afgaat: die mevrouw van twee straten verder doet twee zwangerschappen, dan doe ik twee bevallingen en dan hebben we allebei een kind.

Intiem onderonsje met de toiletpot

Los van alle lichamelijke ongemakken en emotionele wisselvalligheden pas je als aanstaande moeke ook je hele sociale leven aan. Moet wel. Want nee, je kunt niet meer ’s avonds wat gaan drinken met vrienden, want om half negen lig je huilend op de bank te bedenken hoe je in hemelsnaam je bed nog gaat bereiken. ’s Morgens kan ook niet trouwens, want dan hebben jij en de toiletpot een intiem onderonsje gepland. ’s Middags? Dan slaap je. En nee, je komt ook liever niet meer langs bij die vriendin wat verder weg, want stel je voor dat je ineens met 27 weken gaat bevallen, spontaan, in de file wellicht, en dat je dan niet alleen op de vluchtstrook ligt te persen voor de ogen van heel autorijdend Nederland maar dat je kerseverse baby dan ook nog eens uitgerekend Almere in z’n paspoort heeft staan. En nee, je gaat ook liever niet meer uit eten al is het naast de deur, want je bent dik en misselijk en de stoelen daar zitten verschrikkelijk en je moet zes keer per uur naar de wc en bij alles wat je bestelt check je als een idioot de ingrediëntenlijst op eventuele risicovolle snippers gerookte zalm of reepjes ongewassen groente en, oh ja – je mag geen wijn.

Feestjes zonder drank

Ik zal er niet omheen draaien: negen maanden alle alcohol laten staan valt mij dus ontzettend zwaar. We kunnen wel even heel klefjes met z’n allen roepen hoe mooi de beloning is en dat het een klein offer is en dat er ook vrouwen zijn die alles zouden geven om het mee te mogen maken en dat feestjes ook leuk kunnen zijn zonder drank – jaja, dat is allemaal heus wel zo, maar ik vind het tóch een heel lange periode en een pittige klus. Want als je niet mag, dan wil je juist extra graag.

Een vals grijnzend flesje Spa rood

Vandaar dat manlief en ik onze tweede poging om in verwachting te raken precies lieten samenvallen met de bruiloft van één van mijn beste vriendinnen, zodat ik de dag erna zo’n extreem gigantische kater had dat ik er een migraine-aanval bovenop kreeg en echoënd boven de wc-pot zwoer om nooit meer een druppel te drinken. Een zwangerschap leek plots wat minder vervelend. En toen ik een paar weken later tot bezinning kwam en besefte dat ik die cocktails bij de kerstborrel dan ook zou moeten laten staan, en de champagne met Oud en Nieuw, en dat ik het eerste terrasje in het voorjaar samen met een vals grijnzend flesje Spa rood zou vieren en dat ik bovendien een vakantie met vrienden zou moeten doorkomen zonder biertje bij het zwembad, portje bij de kaas of streekwijntje bij het eten, toen was het al te laat en was ik zwanger. En als ik zwanger ben, dan drink ik niet.

Stop maar even met relativeren!

Laten we hier nou gewoon eens niet zo lullig relativerend over doen en het even heel zielig vinden voor al die zwangere vrouwen die een klein jaar de drankkast dicht moeten laten en verdrietig boven een citroenwatertje hangen op hun eigen verjaardag. Hee, aanstaande moeder, I feel you. Zwanger zijn is bikkelen en wijn is echt heel erg lekker. Je brengt negen maanden lang een offer en dat mag best wel eens gezegd worden. Hou vol!

Dit blog is geschreven door Suzanne Janse (29). Ze is eindredacteur, mama van twee dochters en fervent voorstander van de vuile was buitenhangen. Lees hier de andere blogs van Suzanne!