Je kent het gezegde… negen maanden op, negen maanden af.
Klinkt logisch. Je lijf is 9 maanden bezig geweest een nestje te bouwen, een kind te laten groeien en een extra orgaan (je placenta!) te maken. Dit inclusief alle bijhorende hormonen. Dan beval je, en heb je in de regel minimaal 9 maanden nodig om weer in je oude doen te komen. Je oude staat.
Haaruitval en energie
Veel voorkomende ‘after pregnancy’ klachten zijn haaruitval, emotionele buien, last van het bekken, last van de gewrichten en zwangerschapskilo’s die blijven plakken. En ja, ik mis er heus nog een boel. Zo merkte ik zelf vooral dat ik qua energie lange tijd niet mezelf was. De kilo’s vind ik dit keer ook véél lastiger kwijt te raken, ondanks dat ik er ontzettend (misschien té erg… mijn naam is Fitte vrouwen notabene) m’n best voor doe. Ben sinds een weekje bezig met weight watchers, en daarvoor ook al hulp gehad van een voedingsconsulent. Daar komt binnenkort een uitgebreid blog over, want ik weet dat ik niet de enige ben.
Negen maanden op negen maanden af: beetje meer in balans
Mijn baby is inmiddels ook 9 maanden! Wat mij betreft klopt het op/af principe wel ongeveer. Ik stort zo rond twee uur ’s middags niet meer persé in elkaar vanwege slaapgebrek, mijn energie is grotendeels terug. Het voelt allemaal weer meer in balans. Van de vorige keer (bij mijn oudste baby) kan ik me nog herinneren dat ik na een jaar dacht, toen ik ook was gestopt met de borstvoeding, ik ben er weer. Omdat ik nu nog steeds voedt en denk dit vol te willen houden zolang baby en ik het allebei nog goed vinden, gok ik dat het dit keer wat langer gaat duren voor ik echt die laatste hormoonbitches van me af kan schudden. Want die voel ik nog wel… kinderleed bijvoorbeeld, ik ga er stuk om. Het 8 uur journaal? Janken, helemaal als het gaat om vluchtelingen, gezinnen of zwerfhonden. En ook ben ik zo af en toe moody zonder redelijke oorzaak. En ik ben nog steeds vrij direct en fel, een ding wat volgens mij meekomt met het moederschap, maar wat ook deels ingegeven wordt door hormonen.
Ben benieuwd: hoe lang duurde het bij jou voor je weer de oude was? Of ben je dat nooit meer helemaal geworden?
Ik merkte dat het langer duurde dan de 9 maanden. Beide keren duurde het de maanden extra die ik ook borstvoeding had gegeven. Sowieso was ik hormonaal compleet ontwricht…ongesteld worden tijdens de BV-periode, anticonceptie herstarten, en dat gecombineerd met de hormonen die bij het ontzwangeren komen kijken belandde ik uiteindelijk de 2e x met een burn-out huis op de bank…daar zaten ook andere factoren achter maar ik vind zwanger zijn en de hormonale huishouding die daarbij komt kijken echt een onderbelicht onderwerp! Ik had geen idee in elk geval!
Die burn-out… wat heftig! Ik had ook geeeeeen idee de 1e keer. Tweede keer veel beter voorbereid en ingespeeld op alle scenario’s, maar tis ook gewoon geluk hebben hoe je erdoor heen rolt.
Ik werd de tweede x enorm
overvallen door de zwangerschap (eerste x met IVF 2x spontaan) en had dus geen kans om me voor te bereiden. De oudste was net 1,5 dus ik was net op een punt gekomen dat sporten weer lukte en ik meer tijd voor mezelf kreeg. En toen overkwam me dit. Natuurlijk ook fantastisch maar m’n tweede dochter is een totaal ander type kind als de eerste dus ook dat was erg schakelen. Veel wijze lessen geleerd de afgelopen jaren, dat is wel onmisbaar maar dat zeg je natuurlijk pas achteraf
Ik denk dat ik na 1,5 jaar pas volledig was ontzwangerd bij de eerste. Maar inderdaad na stoppen met borstvoeding na 8 maanden werden veel klachten al minder: bekkenklachten en vergeetachtigheid. Nu 5 weken geleden bevallen van de tweede met een keizersnede, stiekem tel ik de maanden al af:)