Thea is 32 jaar en weet één ding heel zeker: ze wil mama worden. En het kindje gaat ze alleen opvoeden. Dat maakt haar een BAM-moeder: bewust alleenstaande moeder. Inmiddels is ze bezig om zwanger te worden met behulp van het ziekenhuis en een anonieme donor. Haar verhaal lees je vandaag.

Wanneer besloot je: dat je mama wilde worden zonder partner?

Het idee speelde al jaren, maar moest door omstandigheden het uitstellen. Nadat ik het begin 2013 aan mijn familie vertelde ben ik echt stappen gaan ondernemen. In de zomer van 2013 had ik de eerste gesprekken in het ziekenhuis en kwam ik op de wachtlijst.

Heb je overwogen om het samen te gaan doen met een goede vriend of een homo-stel?

Ik ben erg zelfstandig dus samen doen leek mij geen goed idee, omdat je dan toch ook dagen zonder kind zit. Het is anders als een partner bij jou thuis. Ik denk dat ik dan geen afscheid zou kunnen nemen. En als je dan een discussie krijgt over de opvoeding ofzo, dat lijkt me heel moeilijk. Het is niet de partner waarmee je gekozen hebt je leven te delen. En ook al maak je goede afspraken… Daarnaast had ik niemand die ik geschikt vond in mijn omgeving. En met onbekende de reis te beleven zag ik niet zitten.

Je bent inmiddels bezig… hoe gaat het?

Ik heb inmiddels 3 pogingen gehad. En ondanks de verhalen en adviezen die ik kreeg, is het heel anders dan verwacht.
Je wordt soort geleefd. Je bent je super bewust van tijd. Je telt continu af van menstruatie tot ovulatie tot poging en tot
zwangerschapstest. Mijn lichaam raakte ook erg van slag. Mijn stabiele cyclus van ruim 3 jaar werd ineens langer, ik kreeg een ovulatiebloeding en een tussentijdse bloeding. Twee keer had ik al symptomen van een zwangerschap, waardoor je gaat hopen. Maar toch een negatieve test. De stress zorgde voor een flinke toename in gewicht. En dat terwijl ik al flink overgewicht heb. Ik koos er dus voor na 3 pogingen even een adempauze in te lassen. Er kwam toen flink wat emoties en vermoeidheid los. Nu weer even opladen en dan weer verder. Ik denk dat de pauze zo’n 2 cyclussen zal duren.

---

Like Fitte Vrouwen op Facebook

---

Welke keuzes heb je als alleenstaande mama-to-be?

Je kunt zelf een donor zoeken (bijv. een bekende of via internet). En eventueel dan zelf insemineren of via het ziekenhuis. Je kunt ook naar kliniek/ziekenhuis gaan en via hun een donor regelen en dan insemineren. Ik koos ervoor om me in te schrijven bij UMC Utrecht. Via hun koos ik een donor. Je krijgt dan een map met wat beperkte info als bloedtype, lengte, kleur ogen en haar, opleiding, beroep en lichaamsbouw. Het is allemaal vrij beperkt en niet alles is ingevuld. Ook kon ik zien hoeveel rietjes er nog waren en hoeveel zwangerschappen eruit voort waren gekomen. Dit alles zegt ook niet veel want je mist ook veel info, zoals hoeveel rietjes waren er? Bij mij is het een gewone inseminatie, het sperma wordt direct de baarmoeder in gespoten. Alleen bij lichamelijke redenen zullen ze IVF doen gelijk.

Zoals we ook kunnen lezen is het geen appeltje eitje voor je en heb je het zwaar. Waar zit hem dat in? 

De spanning. Het brengt heel veel spanning met je mee. Het is iets wat ik graag wil, je wilt elke poging weer dat het raak is. En door de spanning gaat je lichaam gek doen. Dat en het eindeloze wachten brengt veel spanning mee. Bij mij kwamen daar ook onverwachte bloedingen bij die me lieten schrikken. En ondanks dat ik wel hele lieve mensen om me heen heb die me steunen, je staat er toch alleen voor.

Heel veel mensen gunnen het jou, een prachtig kindje van jou zelf. Hoe zie je dat zelf voor je?

Mijn droom is inderdaad een kindje in mijn leven, wat ik zelf ga opvoeden met hopelijk veel lieve mensen om me heen. En dat doe ik
alleen. Totdat ik misschien toch de ware tegenkom? Het zal vast heel zwaar worden, maar ik denk dat ik ook heel veel liefde terug zal krijgen van mijn kindje. En dat maakt het de moeite waard.

>> Je reactie op Thea kan je hieronder kwijt.
>> Haar weg naar een zwangerschap kun je volgen op haar eigen blog.

Foto via Veronika G photography