Interessant artikel wat ik las deze week op Brainwash: “Zwemmende zaadcellen en afwachtende eitjes: wetenschap is nooit neutraal”

Het beeld wat geschetst wordt van de conceptie is ons allemaal bekend. Het eitje is rijp, is geduldig aan het wachten en wordt benaderd door een stelletje dappere zaadcellen die zich door de vijandelijke vaginasappen moeten worstelen. Er sterven er een heleboel, zeker, maar de snelste en dapperste verovert de prinses en zorgt dat ze bevrucht wordt.

Stereotypen over mannen en vrouwen

FOUT. Zegt wetenschapper Linda Duits.Volgens haar zit de bevruchting vol met stereotypen over mannen en vrouwen. Dat zie je terug in de taal waarmee we de conceptie uitleggen. Ze schrijft: “Zo is eitje passief, het doet niks zelf: in de eileider wordt het ‘getransporteerd’ of ‘voortbewogen’. Sperma daarentegen ‘bezorgt’ de genen bij het eitje, de cellen ‘activeren het ontwikkelingsprogramma’ van het eitje. Onder spermatozoïden heerst competitie en er wordt over gesproken in termen van hiërarchie en opoffering. Ze krijgen kracht en snelheid toegeschreven.”

Het blijkt dat de taal die we gebruiken om de conceptie te beschrijven enorm gekleurd is door onze cultuur. Bovendien is het beeld gebaseerd op achterhaalde kennis, schrijft Linda Duits.

Matige zwemmers

“De voortbeweging van spermacellen blijkt niet zo krachtig en ze zijn al helemaal niet in staat eigenhandig door de wand van de eicel te breken. In plaats daarvan is er sprake van samenwerking.”

Zelf zeg ik het ook zo vaak. “De man bepaald het geslacht”. Bovendien heb je als vrouw een houdbaarheidsdatum, je bent maar een bepaalde periode van je leven vruchtbaar, terwijl de man in principe tot zijn oude dag kennelijk een kind kan verwekken. Maar de heroische rol van het sperma, daar kun je dus vraagtekens bij zetten. Interessant om het eens van deze kant te bezien. En lees vooral ook even het hele artikel!