Er is eindelijk gedegen onderzoek gedaan naar de gevolgen van het hebben van een refluxbaby.

Zelf heb ik het met ons tweede zoontje ervaren. Kan me nog herinneren dat ik met mijn baby bij de huisarts zat. Ik wist dat hij last had van reflux, maar de huisarts had er nooit van gehoord (!!!!) Bedje hoog zetten, zei ze uiteindelijk. Daar zakt je broek van af. Het ziekenhuis gaf aan ’terughoudend te zijn’ met medicijnen en verwees ons door naar handleiding excessief huilen.

Dat bedje hoger had ik zelf in de kraamweek natuurlijk al gedaan en dat hielp niets. Bij ons is de reflux (in combinatie met minder voeden) uiteindelijk rond de 12 weken minder geworden. Maar bij veel ouders duur het langer én is het nog veel heftiger. Voor hen schreef slaapdeskundige Stephanie Lampe haar nieuwste boek: ‘Baby reflux en andere onruststokers‘.

Reflux is terrible

Dit schrijft ze: “Reflux is terrible. Voor baby én ouders. En hoewel iedere refluxbabyouder dit zal beamen, is het eigenlijk nooit erkend. Je mag in je handjes klappen als je de zorg voor je kleintje bij elkaar hebt geknokt, hoe het in de tussentijd en daarna met jou gaat: succes ermee. En ook betreft dat betere knokwerk is er genoeg te zeggen. Want je mag als ouder van een refluxbaby echt het heft in eigen hand nemen en aan de bel blijven trekken om snel én goed tot een diagnose te komen.”

Onderzoek naar reflux en de gevolgen

Het onderzoek waar Stephanie het over heeft is er eentje onder 500 Australische ouders. Deze gegevens zijn allemaal afkomstig van het onderzoek dat the Reflux Infants Support Association (RISA) in 2016 onder de leden en andere ouders van refluxkinderen tot en met 12 maanden oud uitvoerde. De data is net vorige week bekend gemaakt.

De uitkomsten:

• Maar liefst 1/3e van de ouders kreeg de diagnose depressief of angstig (3x meer dan ‘normaal’) en een kwart hield er mentale gezondheidsissues aan over, tijdens en na de refluxjaren. De intense zorg hakt er flink in.
• Reflux had een impact van 9 (uit 10) op de kwaliteit van het leven volgens de helft van de onderzochte ouders. Huge dus.
• 74% ‘koos’ er uiteindelijk voor om te slapen met baby rechtop tegen zich aan, ondanks de slaapadviezen van SIDS (‘onze’ Stichting Wiegendood) en RISA zelf. Pure wanhoop om ergens iets te kunnen slapen.
• 20% van de ouders wil geen kinderen meer na de ervaring met hun refluxbaby.

Rechtop slapen

In ons geval betekende reflux vooral dat we onze baby zoveel mogelijk rechtop moesten houden. Dus ook wij sliepen met hem omhoog op onze borst, of tussen ons in op een voedingskussen met een hoes erover. Die foto zie je bovenaan dit blog. Wat was ik opgelucht toen hij na die 3 maanden beter ging slapen en geen pijn meer leek te hebben. (Dat kreunen, ik hoor het nog…)

Lees de rest van de uitkomsten én bekijk het 1e hoofdstuk van het boek van Stephanie Lampe hier. Er is dus hoop!

Volg Fitte vrouwen op Facebook