Ik ben gezegend met een makkelijke baby. En daar ben ik ontzettend #dankbaar voor.
Geregeld gaat het op dit blog over issues. Over onderwerpen als lastige slapers of peuterpubers met driftbuien. Allemaal ook onderdeel van mijn leven. Maar mag ik even aandacht voor het volgende onderwerp: makkelijke baby’s. Van die baby’s zoals je ze bedenkt. Die kirren als je een grap maakt, naar je lachen als je een liedje voor ze zingt en die tevreden aan je borst in slaap vallen. Baby’s die je rustig mee kan nemen naar een (zakelijke) afspraak en die vriendelijk lachen naar vreemde mensen in de supermarkt. Die je met een gerust hart bij oma kan achterlaten en die je immer tevreden vanuit de kinderwagen aankijken. Die overal kunnen slapen.
Zo’n baby heb ik.
Zelfvertrouwen
Mijn baby slaapt, drinkt, eet en speelt. Mijn baby is makkelijk te lezen: ik snap wat ‘ie wil. Hij geeft mij het gevoel dat ik hem begrijp en daardoor heb ik bergen zelfvertrouwen als moeder.
Dat ik uitspreek hoe makkelijk mijn baby is, wil niet zeggen dat ik mijn temperamentvolle andere baby niet liefheb. Zéker niet. Ik denk dat iedereen met kids die verschillende karakters heeft dit kan aanvoelen. Als je zegt dat je een easy going baby hebt, is de reactie vaak: “Oh, was je andere dat niet?!” Dan kom je als moeder snel in een lastig parket. Want het laatste wat je wil is dat mensen denken dat je de een leuker vindt dan de ander. Nope, niet het geval. Het zijn gewoon twee verschillende ervaringen.
Je wereld op z’n kop
Vaak gebeurd het ook andersom. Dat je begint met een chillbaby en het dan bij de 2e of 3e voor je kiezen krijgt. Dat je wereld even aan het schudden is op z’n grondvesten. “Ik snapte toch hoe dit werkte?!” denkt de mama dan. “Ik kon dit toch?!” Killing. Ineens kun je wél meepraten over slapeloze nachten, reflux en huilbuien zonder einde. Waar je misschien bij de 1e het gevoel had het allemaal goed te doen, staat nu je wereld op de kop. Zo kan het ook. Bij mij was het andersom. Ik was op alles voorbereid, maar het bleef rustig en kalm. De eerste paar uur na de geboorte lag mijn baby op mijn borst, rustig en tevreden. “Moet hij niet nog gaan huilen?” vroeg ik mijn doula. “Nee, dat hoeft helemaal niet. Je hebt een waterbaby gekregen, die zijn relaxed, let maar op.” Het klopt. Hoewel ik dit keer natuurlijk zelf veel beter in m’n vel zat, heb ik hem ook maar gekregen. Ik neem mijn geluk geen moment for granted. Ik ben véél voorzichtiger in het adviseren van andere moeders geworden. Omdat ik nu weet dat het eigenlijk een kwestie van geluk hebben is of je kindje houdt van slapen en of die goed is in ‘baby’ zijn: zich laten verzorgen, troosten en meenemen. Voor alle mama’s met een makkelijke baby: HIGH FIVE, geniet ervan. Voor alle mama’s met een pittige baby: hang in there!
Wie herkent mijn verhaal?!
Zo ontzettend leuk om te lezen dit. Onze eerste baby was heeeeel makkelijk. Fenne sliep met 7 weken al van 20.00 tot 08.00 uur! Wat een luxe! Ik dacht dat dat een kwestie van geluk was en dat we dat noooooit weer zouden krijgen. En dus was ik helemaal klaar voor Baby Nummer Twee; die zou vast ’tegen vallen’. Maar niks is minder waar.. Saar is net zo gemakkelijk. Wat zijn wij gezegend met twee van die enorm lieve en tevreden slaapbaby’s! ❤️
Jaa hier ook zo eentje! Nu de tweede onderweg en zijn alle doemscenario’s al in gedachte voorbij gekomen.. spannend!!
Komt goed! Wie weet wordt ie nog makkelijker 😉
Hier ook een lastige eerste en een makkelijke tweede. Ben daar ook vrij eerlijk over, maar ik houd natuurlijk van allebei evenveel. Ik geniet van allebei, maar op een andere manier.
Precies Janien!