Maud is zwanger na een one night stand. Ze wilde altijd al graag moeder worden, maar zo had ze het zich totaal niet voorgesteld. De zwangerschap afbreken of het kind ter adoptie afstaan is geen optie voor haar, dus houdt ze de baby. Van de vader had ze geen telefoonnummer en maar minimale informatie. Is het haar gelukt hem te vinden?

Maud is 28 jaar en werkt in het onderwijs.

Zwanger na een one night stand. Hoe is het gegaan?

Vlak voor kerst ging ik met mijn vriendinnetje wat drinken in een kroeg, ik was er al een tijdje niet geweest en had er ontzettend veel zin in! Het was aan het begin van de kerstvakantie, dus ontspanning voor mij! De kroeg is behoorlijk populair en daarom altijd vol, als je niet moet staan, deel je de tafel wel met een paar anderen. En zo kwamen we aan tafel te zitten met twee jongens en na een tijdje half naar elkaars gesprekken te luisteren begonnen we te kletsen. Toen moest mijn vriendinnetje ervandoor en aangezien ik mijn drankje niet op had, en het heel gezellig was, bleef ik hangen… Een drankje later bracht een van de heren mij thuis, van het een kwam het ander…

Hoe kwam je erachter dat je zwanger was?

Omdat we bescherming hadden gebruikt had ik in eerste instantie niet meteen door dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn. Toen ik vlak na de kerstvakantie een week ontzettend beroerd was geweest, koorts, vermoeid en spierpijn.. Begon ik me af te vragen of ik niet nu weer een keer ongesteld had moeten worden. Nu loopt mijn cyclus verre van regelmatig, dus ik had dat nooit bijgehouden, maar terugrekenend was rond Sinterklaas de laatste keer.

Het was op een maandagochtend op weg naar mijn werk dat dit in de trein door me heen schoot en op het station ben ik de Hema ingerend om twee testen af te rekenen. Zenuwachtig en bezorgd heb ik meteen op m’n werk de test gedaan. Zonder enige twijfel: hij was positief! Ik denk dat ik een beetje shellshocked terug kwam, want een collega die mij aardig goed kent zag direct dat er iets was. Op haar kantoor heb ik het er uit geflapt… Om daarna meteen mijn moeder te bellen.

Mijn moeder zat op dat moment in Australië, op bezoek bij haar zus en veel verder dan: ” Mom, I’ve gotta tell you something, I’m pregnant” kwam ik niet. Meteen daarna heb ik mijn huisarts en een vriendinnetje gebeld voor een afspraak bij de dokter die middag. Mijn moeder heeft mij eerst de tijd gegund om zelf mijn emoties op een tij te zetten, voor ze reageerde.

Heb je lang moeten nadenken over wat je daarna ging doen?

Diezelfde middag bij de huisarts bespraken we klinisch alle opties. Met een afspraak voor de donderdag daarop en de opdracht alles zo veel mogelijk op een rijtje te zetten, ben ik op pad gegaan.
Daarna een tweede telefoontje met mijn moeder, waarin ik bevestigde dat echt zo is: ik was zwanger. Mijn moeder reageerde met het enige dat ik echt nodig had en iets dat ze uit het grond van haar hart meende: wat ik ook besloot te doen, ze zou me steunen.

Eigenlijk wist ik die maandag al wat ik ging doen: adoptie zou voor mij geen optie zijn, hoewel ik het een mooi iets vindt. En het kindje weg laten halen bracht een vlaag van paniek die zo veel groter was dan de paniek van moeder worden: ik zou daar nooit gelukkig van worden. Tel daarbij op dat ik al een paar jaar weet dat ik niets liever wilde dan een kindje opvoeden. Met, of zonder partner. Daarmee was de kogel door de kerk!

Later die week begonnen de echte zaken, de zoektocht naar een nieuw huis, het inschrijven bij de verloskundige en mijn moeder vertellen dat ze oma werd!

Is er een kans dat je de vader van je kindje nog gaat vinden?

Met de vader heb ik na de one nightstand geen telefoonnummers uitgewisseld. Alleen via Facebook kon ik hem na heel wat gezoek vinden. Inmiddels heb ik hem via LinkedIn weten te bereiken. Het was heel heftig om het bericht te sturen, voor mij confronterend en ik wist dat het voor hem ook heel moeilijk zou moeten zijn om het te lezen. Samen met een goede vriendin heb ik het uiteindelijk gedaan, nu ik eindelijk gesetteld ben in mijn nieuwe huis en een belangrijk tentamen voor mijn studie heb gehad. Dit tentamen is een van de laatste dingen voor dat ik kan afstuderen en was daarom ook heel stressvol. Dat wilde ik eerst afhebben.

Het zal niemand verbazen dat het telefoongesprek dat ik daarna met de vader heb gevoerd niet makkelijk was. Hij was natuurlijk helemaal van het verhaal ondersteboven en een beetje in shock. Ik wil zijn leven niet op straat gooien, maar het blijkt dat hij door heel wat heen moet op het moment. Issues die het voor hem moeilijk maken, en dit dus heeft laten aankomen als een extra ‘klap’ (zoals hij het zelf omschrijft).
 Het liefst zou hij zien dat ik het kindje alsnog niet zou krijgen. Dat is voor mij absoluut niet een optie, het is te afschuwelijk om over na te denken! Hij heeft aangegeven ergens te willen dat ik het hem nooit had verteld, maar dat kan ik niet terug nemen. Die avond ook niet en daar waren we toch echt allebei bij.

Uiteindelijk is het niet zo dat ik het niet niet had kunnen vertellen: we wonen in dezelfde stad. Je komt elkaar toch tegen! Straks met een grote buik of over een paar maanden met een baby. En wat als er straks ongevraagd een kind voor zijn deur had gestaan en hij had niets geweten?

Ik ben opgelucht dat hij het nu weet, maar er wordt niet veel mee bereikt. Ik heb geen verwachtingen van hem, maar wil hem de optie geven om goed bij zich te rade te gaan of hij echt geen rol wil spelen. Financieel red ik het zonder zijn input en om eerlijk te zijn heb ik liever een betrokken ouder in het leven van mijn kindje dan een die er eigenlijk niets mee te maken wil hebben.

Zodra hij alles voor zichzelf op een rij heeft gezet, neemt hij contact met mij op en dan kijken we verder. Voor nu is het voor mij belangrijk dat ik het contact heb gelegd en om zijn families medische achtergrond na te gaan (zijn er erfelijke ziektes etc.). Ik hoop voor hem dat hij de problemen die hij nu ervaart tot een goed einde weet te brengen. Ik ben niet boos op zijn reactie en denk dus ook niet slechter over hem.

Het heeft me na het gesprek ook een paar nachten slechte slaap gekost om weer voor mezelf alles op een rij te krijgen, en ik ben daarom blij dat ik gewacht heb tot ik minder druk had van andere factoren (studie, verhuizen) om dit op te pakken. Uiteindelijk is het voor mij en mijn kindje vooral ook belangrijk dat ik gezond en niet te veel stress heb. De gezondheid van mijn baby staat op een absolute nummer in in mijn lijst prioriteiten.

Heb je veel gelezen over vrouwen in jou situatie? Wat herken je in die verhalen?

Het zijn niet zozeer verhalen van anderen, als mensen in mijn omgeving die het van dichtbij of zelf hebben meegemaakt. Sommige dingen herken ik: de verbaasde reacties, het bombarderen met vragen over hoe dat dan moet en vragen en meningen over de rol van de vader. De een adviseert met klem hem hoe dan ook te traceren, de ander vertelt horrorverhalen over rechtszaken. Sommigen zijn onbeleefd of vinden het raar en vertellen dat uitgebreid, anderen houden wijselijk hun mond, en anderen zijn zorgzaam en bieden hun steun aan.

De enige reacties die ik nu nog een second thought geef zij die van de mensen die om mij geven en me steunen. De rest: die doen er niet toe! Ik ben blij met mijn beslissing en geniet van het zwanger zijn en kijk uit naar alles wat ik straks ga meemaken!

Hoe is het nu met je zwangerschap? Hoe voel je je?

Nu ik bijna 17 weken ben, is de vermoeidheid eindelijk weg! Ik kan weer normaal functioneren! Hiervoor sportte ik veel en nu heb ik weer energie om stukjes te hardlopen (of joggen, man wat ben ik langzaam geworden!) Tenzij ik moe ben ben ik bijna nooit meer misselijk: een opluchting. Nu m’n buik begint te groeien voel ik me fit en echt zwanger. Ik geniet van kleine dingetjes: het kopen van eerste kleertjes, het vinden van een kinderwagen en sinds vorige week heb ik een ledikantje en matrasje!

---

Lees ook: Suzanne is ongepland zwanger

---

Hoe zie je je leven met kindje straks voor je?

Ik heb ontzettend veel mazzel met de steun van mijn moeder, die 4 dagen gaat oppassen nu ze volledig met pensioen is. En eerlijk gezegd, lijkt het me erg moeilijk om iemand anders met de baby te vertrouwen on het begin! Ik blijf werken op een school, iets waar ik altijd blij van word (ook al zijn tieners soms erg vermoeiend :)) Ik neem de toekomst zoals het komt, het belangrijkste is dat ik en mijn kindje gezond, veilig en gelukkig zijn, met vrienden en familie om ons heen. Dat laatste: dat zit gelukkig helemaal goed! Ik denk dat ik een stuk voorzichtiger zal zijn met het aangaan van een nieuwe relatie, nu er een belangrijker iemand in spel is, maar daar sta ik 100% open voor. Voor het vader van het kindje durf ik niet te voorspellen hoe dat uitpakt. Ik hoop hem in elk geval beter te leren kennen en te onderzoeken welke rol er voor hem is. Maar mijn kleintje zien opgroeien, dingen leren en haar of zijn eigen pad ontdekken: dat is waar ik het meest naar uitkijk!

>> Wil je jouw verhaal ook delen op Fitte Vrouwen? Neem contact met ons op.

>> Je vraag aan Maud (in het echt heet ze anders) of een reactie op haar verhaal kan je hieronder kwijt.