Haar eerste boek: De melkfabriek (over borstvoeden) wordt enorm goed ontvangen. TV presentator Sofie van den Enk schreef alles van zich af en laat niets onbesproken. Lees het interview wat Hanneke deze week met haar had over baby’s, voeden in het openbaar, roomboter en natuurlijk: borsten.
Voor dit interview ging ik bij Sofie thuis langs. Midden in de voorjaarsvakantie, midden in de lanceringsweek van het boek De melkfabriek, dat ze samen schreef met journalist Eva Munnik. De melkfabriek is een handboek voor borstvoeding: alles wat je als moeder moet weten over het voeden van je baby staat erin. Met ervaringsverhalen van Sofie en van andere BN’ers. Zelfs de man van Sofie schrijft een hoofdstuk. Ik ben super benieuwd hoe ze alle aandacht voor borsten ervaart.
Over jullie boek: wat is het verschil met de bestaande boeken over borstvoeding?
“De uitstraling als eerste, check de voorkant maar. Inhoudelijk dat er een hoofdstuk over flesvoeding gaat. Voor de echte enthousiastelingen, ik noem het maar even zo, is het not-done om zelfs maar over de optie fles te praten. Overigens zou ik de naam ‘borstvoedingsmaffia’ omarmen als een soort geuzennaam als ik hen was en er om lachen, maar dat terzijde.
Deze mensen gaan ver: je mag bijvoorbeeld niet zeggen dat borstvoeding beter is dan flesvoeding, want borstvoeding is altijd de norm. In plaats daarvan moet je dus zeggen dat flesvoeding slechter is. Zo ver gaat het dus. Vrouwen moeten alles uit de kast halen om de issues die ze hebben met de borstvoeding op te lossen en daarmee verschuiven ze hun eigen grens. Ik las van de week iemand die zei: “Hoezo wat de vrouw wil, wat te denken wat de baby wil!” Ja, dat vind ik te ver gaan. Dat betekent dat opoffering de enige optie is. Ik zou wíllen dat het bij iedereen natuurlijk en vanzelf ging, maar zo is de realiteit niet. Met dit boek wil ik dus vrouwen sterker maken, zij bepalen waar hun grens ligt. Het is te gek, borstvoeding geven, maar je hoeft je niet schuldig te voelen als het niet lukt.
Hoe is de lanceringsweek?
Ze wijst naar de chocola en bonbons op tafel. “Ik kreeg zelfs chocola bij de uitreiking van het eerste exemplaar, van vriendinnetjes en andere mensen die er waren. Had ik nooit verwacht, voor mij is het de eerste keer! De aandacht voor het boek is echt enorm. Bij RTL Late night zat ik met Susan Smit, die ook in het boek geïnterviewd wordt en bij Koffietijd met Aukje van Ginniken.
We zijn met z’n allen ambassadeurs van het boek, zo voelt het.
Er zijn zoveel ervaringsverhalen, nu is het aan de lezeres om haar eigen voedingsverhaal te vinden. Mijn eigen hoofdstukken schreef ik zo weg, en ik vond het ook heel prettig om te doen. Een soort afronding. Mijn gezin is af met twee kinderen dus ik ga dit niet nog een keer meemaken, op deze manier kon ik het vangen.”
De inleidingen van de hoofdstukken zijn persoonlijk: je moeder en je man hebben een hoofdstuk geschreven: vond je dit spannend om te delen?
“Eigenlijk wilde ik dit boek vier jaar geleden al schrijven, na de geboorte van Magnus. Ik miste echt een grappig en toegankelijk boek. Maar toen kwam ik er bij m’n tweede zwangerschap achter dat ‘ie nog steeds niet geschreven was! Er waren zeker twijfels: ik wilde niet de zoveelste bn’er zijn die een boekje schrijft en twijfelde over toch wel truttige onderwerp. Ik heb het uiteindelijk echt willen schrijven als moeder naar andere moeders, niet als presentator.”
Wat is een topvrouw zonder mooie man aan haar voeten… 😉 #opzij100 Een foto die is geplaatst door Sofie van den Enk (@sofievandenenk) op
Ik heb idee dat borstvoeding geven redelijk geaccepteerd is, maar langer dan een jaar voeden niet. “Zou je niet eens stoppen?” Wat denk jij over lang voeden, er staat niet echt iets over in De Melkfabriek.
“Ik geef geen oordeel over vrouwen die jarenlang willen voeden. Zelf merkte ik dat mijn kinderen zo rond het jaar afhaakten. Ze raakten afgeleid tijdens het voeden, Reina nog eerder dan Magnus.
Ze wilden de wereld inkijken en die ontdekken en niet langer alleen in mijn holletje zitten.
Als ze dan telkens stoppen met drinken, dan ben je echt ineens iemand die in haar blote borsten zit. Dus ik wist toen dat het tijd was om te stoppen, omdat zij het aangaven. Als je kind als het bijna één is nog steeds je melk naar binnen aan het schrokken is en er geen genoeg van kan krijgen, dan lijkt het me lastiger om het juiste moment te bepalen. Dat is dus voor mij niet ontgonnen terrein. Maar het is wel de manier waarop ik moeder wil zijn, ik wil ze vrijheid en vertrouwen geven. Ik merkte wel dat het het eerste stuk van loslaten was, stoppen. Ik kan me voorstellen dat een moeder dat moment wil uitstellen en haar kind daarom langer door voedt.
Toen Reina geboren was en aan het drinken was, heb ik mijn zoontje ook gezegd: jij mag ook nog als je wil! Jij mag net zoveel van mij hebben als je zusje. Maar hij vond het niet interessant, wel om een ‘grapslokje’ te nemen trouwens, te doen alsof.”
Hoe kan het dat jij zo eerlijk durft te zijn, hoe doe je dat?
“Eerlijkheid en persoonlijk zijn rechtvaardigt naar mijn idee het feit dat ik überhaupt een boek schrijf. Wat maakt mijn verhaal nu interessanter dan dat van jou of een ander, omdat ik toevallig bekend ben? Als ik dan toch iets deel, dan ga ik ook all the way. We hadden het over de enorme aandacht voor dit boek, ik vind dat mijn kwetsbaarheid die aandacht rechtvaardigt. Ik kan het niet anders dan op deze manier. ”
Voor een tv programma was je in het buitenland aan het draaien. In het boek schrijf je dat de cameraman je gekolfde moedermelk wilde proeven en het in één teug achterover gooide. Vond ‘ie het lekker?
“De sfeer was echt jongens onder elkaar, daar gedij ik echt goed in. Er hangt dan altijd zo’n heerlijk sfeertje op draaidagen, grappen maken met elkaar. We hadden het over de magische krachten van moedermelk en hij wilde het na het kolven eigenlijk wel opdrinken. Ik moest het toch weggooien. Wat hij ervan vond… geen idee eigenlijk meer, hij vond er niet zoveel van. Hij grapte wel de rest van de draaidagen dat hij zich zo fit voelde. Een andere jongen die mee was, was tijdens de terugreis in het vliegtuig super geïnteresseerd in hoe mijn bevalling was geweest, dus dat heb ik van a-z verteld in geuren en kleuren verteld. Hij is inmiddels zelf vader geworden!”
Roberto’s! #utrecht #ijsje Een foto die is geplaatst door Sofie van den Enk (@sofievandenenk) op
In het boek beschrijf je de week in Schotland met je man, toen jullie zoontje nog klein was en volledige borstvoeding kreeg. Het geweldige gevoel dat je alles wat hij nodig had bij je had: je borsten. Waarom was dat zo bijzonder?
“Ja, we raakten ingesneeuwd en het was zo fantastisch dat ik alles bij me had wat hij nodig had. Borstvoeden vond ik een prachtig, bijzonder en fijn gevoel. De overgang van zwanger zijn, naar bevallen is nogal bruut. Ineens is je baby niet meer in je buik en is die leeg. Borstvoeden verzacht de overgang, doordat je baby bij je drinkt houd je de intimiteit van de zwangerschap langer vast.
De andere kant van borstvoeden is dat je heel veel van jezelf geeft. Het is fysiek zwaar. Ik hoor van vrouwen die een keizersnee hebben gehad dat het herstel van hun lichaam ook gewoon langer duurt. Ik had zelf ook veel meer honger, trek in roomboter en boterhammen met pindakaas. Je lichaam teert echt in.”
Jij lijkt me helemaal geen preuts type. Ik hoorde van een visagist dat ze jou in de stoel had gehad, inclusief kolf.
“Klopt, ik sprak haar laatst toen zei ze; ik ben nog aan het bijkomen! Haha. Maar geef toe, het is toch ook een bizar gezicht, zo’n tepel die een heel eind dat plastic tuutje wordt ingezogen. Wel gek dat ik het zelf al lang vergeten was en zij het nooit vergeten is. Moeder worden is alle remmen losgooien, dat begint bij al bevallen. Best moeilijk, want wij horen ons nu eenmaal altijd te gedragen is ons geleerd. Al die dingen heb je niks meer aan als het eenmaal zover is.
Eerlijk; ik vind wel of niet voeden in het openbaar een non-discussie. Als het beleid is dat vrouwen moeten borstvoeden, dan is het belachelijk dat ze dat niet buiten de deur kunnen doen.
Dan kijk je maar de andere kant op! Daar hoeven we wat mij betreft geen discussie van te maken. Als wij als moeders dat allemaal wat meer zouden omarmen… dan maken we het onszelf een stuk makkelijker. We moeten ons er niks van aantrekken en het gewoon doen!”
Lees hier de review die ik schreef over De Melkfabriek en bestel hem hier zelf als je wil!
PS: Leuk blog? Like ons op Facebook en geef een beetje digitale liefde! X
Ah, wat is die Sophie toch een heerlijk nuchtere Hollandse vrouw! Maar toch warm. Ik herken mijn eigen standpunten bij haar. En ook hoe andere vrouwen daar soms mee omgaan… Ik ben erg benieuwd naar het boek. Ik denk dat het inderdaad een gat in de markt is, het enige andere boek dat ik leuk vond was ‘mama’s eerste stapjes.’ Ik houd van eerlijke verhalen! Heb mijn eerste kindje net 9 mnd gevoed, misschien dat ik het dus bij nr.2 alsnog ga lezen!
Hi Marijke, helemaal met je eens! 🙂