Nog geen eens twee, dus officieel mag het nog niet… maar sinds 2 weken zijn de driftbuien niet meer te tellen. Onze bijna-peuter is een puber geworden die het eigenlijk met geen enkele beslissing eens is. Hellllllp.
Samen met Jaap heb ik er een inmiddels al heel wat doorgestuurd: foto’s waarop onze zoon op een willekeurige plek op de grond ligt te stampen en brullen. Kan overal zijn, op straat, in huis/tuin of in de Leen Bakker (zie foto).
Wat is het?
Dat bijna ieder kind het in meerdere of mindere mate doormaakt dat weet ik. Inmiddels heb ik er het een en ander over gelezen. De peuter puberteit is kort een fase waarin een kind grenzen verkent, zich wil losmaken en op eigen benen probeert te staan. Deze fase wordt minder zodra je kind beter kan praten en zich kan uitdrukken.
Rond deze tijd merkt ‘ie dat dingen niet mogen of niet geaccepteerd worden. Bijvoorbeeld we stappen de voordeur uit en gaan niet naar links (speeltuin), maar naar rechts (supermarkt). Hij weigert mee te gaan met me en zakt door z’n hoefjes en gaat brullen. En zo zijn er nog vele voorbeelden, jij zal er vast ook heel wat hebben!
Zo rollen jullie er samen het beste doorheen
Het is gewoon echt niet leuk. Ik zie hem zo woedend zijn en buiten zichzelf, maar er is echt niks wat ik kan doen om hem te kalmeren. Af en toe zit ik zelf ook met tranen in mijn ogen.
Dit zijn de meest gedeelde tips om met zo’n driftbui om te gaan.
- Zorg dat hij zichzelf niet kan beschadigen. “Bij een driftbui raakt je kind overspoeld door emotie: woede. Hij heeft geen beheersing over zichzelf en doet dingen die hij anders nooit zou doen. Dat is een angstige ervaring. Na afloop kan hij helemaal ontredderd zijn en zich gedragen alsof hij weer een beetje baby is.”
- Laat hem uitrazen. Hem vastpakken kan de boel alleen maar verergeren, sommige kindjes worden er wel rustig van.
- Schopt hij, slaat hij of gaat hij dingen kapotmaken, geef dan aan dat dit over de grens gaat.
- Troost na afloop. In zijn ontredderde toestand kan hij wel wat troost gebruiken.
Ik ben heel erg benieuwd hoe jullie met een driftbui omgaan. Ik vind het nogal uitputtend en erg moeilijk!
Ah de peuterpuberteit, hier een meisje die bij vlagen een driftbui heeft/had. Ik loop als het even kan zelf weg en laat haar dan even uitrazen. Moet zeggen dat het sinds een maandje een stuk minder is. Heb ook sterk het idee dat het met de mentale ontwikkeling van een kind te maken heeft. Mijn dochter begrijpt ineens een stuk meer etc. Mijn mantra het is een fase het is een fase het is een monster het is een fase;)
Jep. Heel herkenbaar, maar gelukkig al weer een stuk minder. Tip voor als je op pad bent: altijd de wagen mee, ook al kan je kind best dat stukje naar de supermarkt lopen. In momenten van pure woede kan je dan toch je kind meenemen de winkel uit / voorbij de speeltuin (in plaats van én je boodschappen sjouwen én aan je kind hijsen).
En ik heb geleerd om me af te sluiten voor starende blikken / commentaar. Inmiddels heb ik ook door dat alle kinderen dat vroeg of laat een keer hebben, dus ik laat t er dan maar bij. Dan blijf ik gewoon stoicijns erbij staan totdat het over is. Daarna tijd voor een knuffel en/of troosten.
Korte fase?? Haha!! Volgens mij gaat het nooit helemaal over.
Wat kan helpen is je kind keuzes laten maken. Zo voelen ze dat ze ook din gen kunnen beslissen en kiezen. Gewoon twee shirts voorhouden, of twee soorten beleg. Wat wil je spelen, welke kleur beker of iets. Dingen die geen reet uitmakenaar waar je kindje dus wel zelf invloed op heeft. Duidelijkheid en consequent blijven, en af en toe even zelf tot 10 (0) tellen en er een andere draai aan geven. Of gewoon even laten gillen. Uiteindelijk worden ze wel weer een keer rustig.
Zo herkenbaar, ik zie op die foto net mijn eigen zoontje liggen hahaha