Och och. Met mijn pasgewassen haartjes en in pyjama op de bank. Zaterdagavond 20:00. Ik mag opblijven, want het mooiste moment van de week is aangebroken. Ik als tv-junkie (dan al) heb de hele dag uitgekeken, wat zeg ik, de hele week naar dit moment. Dr. Quinn, Medicine woman.

Als mijn ouders vertellen over de tijd dat er nog maar één iemand in de straat tv had en je met z’n allen bij die ene buurman ging zitten… dan kon ik mij er maar weinig bij voorstellen. Toch was het in de jaren ’90 tijdens Dokter Quinn ongeveer hetzelfde. In mijn beleving keek iédereen het en waren de straten uitgestorven. Wij zaten letterlijk met de hele familie op de bank geklemd en iédereen was verliefd op Sully.

Sully.

Herhalingen met volwassen ogen

Een tijdje geleden werd de hitserie uit de ’90s herhaald bij SBS6. Grappig om met mijn volwassen ogen te kijken naar de serie die me als kind zo intens aantrok. Nadat ik de eerste tien minuten mij weer 9 jaar oud voelde, begonnen mij wat andere dingen op te vallen. Als eerste de traagheid. Man, wat traag. Wel rustgevend hoor, maar traag. En dokter Mike. Wat een zeurpiet, eigenlijk! Natuurlijk best baanbrekend, een vrouwelijke dokter in die tijd. Girlboss, petje af. Maar daarbuiten? Ze zeurt nogal de hele tijd en ze maakt zo vaak verkeerde beslissingen en laat zich leiden door emotie. Ze is een opgewonden standje! Je ziet de fouten bovendien van mijlenver aankomen. En Sully. Eigenlijk geen kwaad woord over hem, want hij is mijn eerste grote liefde. Zijn grote hang naar een avontuurlijk en vrij leven, maar toch ook zijn liefde voor de eigenwijze, driftige en gepassioneerde dokter. Niets dan liefde. Maar shit wat is ‘ie een softie. Mierzoet. Man the fuck op!

De serie werd destijds uitgezonden door de EO. In de Visie, het ledenblad van de EO, was na een uitgezonden ‘fuckiefuckie’ scene tussen Dr. Mike en Sully standaard nogal wat kritiek te lezen. Voor de liefhebbers:

Maar wat te denken van het bordeel in het dorp? Het racisme? De ellenlange vechtscenes tussen de indianen, de dorpelingen en het leger? De dronkaards uit de kroeg die weer met hun kop in de waterbak werden gehangen? Ha. Het was allemaal wat minder onschuldig dan ik me herinner.

Toch: liefde. Voor de serie die mij als kind betoverde en die me voor altijd een crush heeft gegeven op lange mannen met wilde lokken, een onverzorgde look en een tomahawk.

Als toegift dit. Kijk het en laat je terugvoeren naar je jeugd!

En als tweede toegift dit.

Like Fitte vrouwen op Facebook en Instagram

PS: Keek jij ook Dr. Quinn? Wat zijn jouw herinneringen?