Bij mijn 1e baby was ik enorm gecharmeerd van het heel rapley idee. Dat is je kind grote stukken voedsel aanbieden dat hij zelf kan vastpakken, proeven, kauwen en eventueel weer uitspugen.

Voordelen rapley

In plaats van het ‘lepelen’ wen je je kindje dus op een andere manier aan het eten en aan alle smaken. Het zou hem stimuleren zelf te bepalen hoeveel hij eet (dus het verzadigingsgevoel) en hem zelfverzekerd maken: hij kiest zelf.

Maar, hoe tof ik het idee ook vond, mijn eerste baby vond het niets, die stukken. Er werd vooral gekokhalsd en ik ging snel over op prakken en later zelfs pureren.

Genieten van rapley

Deze tweede baby daarentegen…. Die vind rapley fan-tas-tisch. Ik merkte het de 1e keer dat ik hem een broodkorst gaf. Hij sabbelde, smakte en genoot. Next was een stuk banaan. Ook dat ging fantastisch. We zijn ermee doorgegaan! Het is genieten hem bezig te zien met het eten en echt de structuren en smaken te ontdekken. Echt leuk! Ik vind het gezellig en ik hoef hem niet te voeren.

Ik weet dat sommige mama’s het niet aandurven omdat ze bang zijn dat hun kindje stikt of zich verslikt, maar zelfs dat heb ik nog geen één keer gemerkt bij mijn zoontje. Hij is een natural! Daarom heb ik er zelf ook geen angst voor en anders kan ik met een veeg door zijn mondje met mijn vinger het eten eruit ‘scheppen’. Klinkt gek, maar je snapt me vast.

Zo zie je maar… dingen moeten bij je kindje passen. Heb jij ook dezelfde ervaring als mij; dat bepaalde ideeën over (op)voeding wel bij je ene kindje passen en niet bij je andere werkten?